Η πληγή του διχασμού δεν λέει να κλείσει… Υψηλότερη τιμή στην εξατομίκευση  της ενίσχυσης στο καλαμπόκι και στα άλλα προϊόντα ζητούν οι Θεσσαλοί.
Και επιστρατεύουν δυο επιχειρήματα. Το ένα φωναχτά: Αρδεύουμε από γεωτρήσεις μεγάλου βάθους και επομένως το κόστος μας είναι υψηλότερο!
Το γεγονός ότι στο Κιλκίς λείπουν οι γεωτρήσεις και εν γένει το αρδεύσιμο νερό και επομένως η παραγωγή είναι χαμηλή σε άλλους νομούς, μεταξύ των οποίων και το Κιλκίς δεν συγκινεί τους φίλους μας Θεσσαλούς. Διότι το άλλο επιχείρημά τους είναι συντριπτικό. Εμείς σε Ευζώνους και Δοϊρανη μετα βίας μαζέψαμε 200 τρακτέρ. Εκείνοι σε Νίκαια και  Τέμπη μερικές χιλιάδες.
Δεν το φωνάζουν ετούτο το επιχείρημα, αλλά «φωνάζει» από μόνο του.
Ηθικό δίδαγμα δεν υπάρχει. Το σκέτο δίδαγμα είναι πως «αν δεν κλάψεις τσιτσί δεν έχει» Αφού η τσίπα εν γένει στην πολιτική υπάρχει μόνο ως μουσειακό είδος.

Με τέτοια που λένε δεν είναι καθόλου περίεργο που ενώ πέφτει η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται για να καταγράψει τα ποσοστά του 2007.
Θα το θυμάστε τον Αργύρη οι αναγνώστες μας. Ως υφυπουργό Γεωργίας δεν του σούραμε λίγα στην περίοδο που κυβερνούσε.

Γνωρίζουν οι αγρότες πως τα αιτήματά τους δεν λύνονται με μια υπουργική απόφαση. Ξέρουν, κι ας τους λένε, αγράμματους, πως προβλήματα δεκαετιών δεν αίρονται σε μια μέρα και σε ένα μήνα.
Γιατί λοιπόν βγήκαν στους δρόμους; Διότι αηδίασαν με το πολυετές δούλεμα. Να τους τάζουν παχειά λόγια οι κυβερνώντες και στην πράξη να στηρίζουν τους λίγους σε βάρος των πολλών (αγροτών), όπως καταγγέλλουν αριστεροί και δεξιοί πια..

Δια πάσαν νόσον και πάσαν αβελτηρίαν αποδεικνύεται φάρμακο ετούτη η διεθνής κρίση. Χρονίζουσες ασθένειες του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος, εγχώρια εγκλήματα της αγοράς, η ληστρική λειτουργία της οποίας επί ευπαθών ομάδων αποτελεί το σκάνδαλο τω σκανδάλων, η διαφθορά που κατατρώει το γλίσχρο εισόδημα ευπαθών ομάδων - ρωτήστε και τους αγρότες να σας πουν…- όλα τούτα και πολλά ακόμα αποκρύπτονται από όσους τα δημιούργησαν ή τα ανέχτηκαν και όλες οι ευθύνες μεταφέρονται στις πλάτες της διεθνούς κρίσης.
Ωσάν και τον Ιούλιο πριν την κρίση οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα ήταν ανθηρές ή έκαναν πάρτι οι καταναλωτές όταν ψώνιζαν από τα σούπερ μάρκετ ή πλουσιοπάροχα αμείβονταν οι εργαζόμενοι ή αυγάτιζαν οι καταθέσεις των συνταξιούχων στις τράπεζες…

Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας,  είπε τη μεγάλη κουβέντα. «Ο Θεός έπλασε τον κόσμο και τον φόρτωσε στις πλάτες του αγρότη».
Παρακολουθούμε ετούτες τις μέρες τους αγρότες μας ακροβολισμένους στα πλαϊνά του κόμβου της εισόδου - εξόδου του Κιλκίς. Φωνάζουν πως η άγρια εκμετάλλευσή τους από τις εταιρείες τους έφερε σε απόγνωση. Ζητούν από την Πολιτεία να προστατεύσει κι αυτούς και τους καταναλωτές.
Ζητούν τα αυτονόητα, ζητούν να δουν κι αυτοί Θεού πρόσωπο…

Επειδή και ο φίλτατος υφυπουργός το επικαλέστηκε να πούμε δυο σταράτες κουβέντες…Δεν μπορεί να επικαλείται ως στοιχείο ή και τεκμήριο πετυχημένης αγροτικής πολιτικής η κυβέρνηση ότι πλήρωσε έγκαιρά τις κοινοτικές επιδοτήσεις.
Το ελέχιστο χρέος της έπραξε. Και όσοι (γαλάζιοι ή πράσινοι) δεν το έπραξαν κατηγορήθηκαν όχι για άσκηση καλής ή κακής πολιτικής αλλά για απλή ανικανότητα.

Το ερώτημα είναι απλό και διατυπώνεται δημοσίως:. Ποιος φορέας του νομού ή της πόλης, δημόσιου ή ιδιωτικού χαρακτήρα,  υποδέχεται τα απορρίμματα του Νοσοκομείου Κιλκίς;
Λέμε και  ιδιωτικού διότι κυκλοφορούν εδώ και μήνες πληροφορίες ότι τα νοσοκομειακά απόβλητα καταλήγουν σε ιδιωτική χωματερή.

Αν και τώρα δεν κατασκευαστεί το Δικαστικό Μέγαρο πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας μας στην ….παραψυχολογία. Το οικόπεδο στη μεραρχία ύστερα από τρία χρόνια παραχωρήθηκε, χρήματα υπάρχουν, πολιτική βούληση επίσης, οι μελέτες είναι σχεδόν έτοιμες, λογικά νομάρχης, δημαρχος, πρόεδρος δικηγορικού συλλόγου και φυσικά οι πολιτικοί μας πρέπει να ετοιμάζονται για την τελετή θεμελίωσης κατά το φθινόπωρο.

Κουβεντιάζοντας για την κατάσταση των ημερών, φίλος, ανώτατος υπάλληλος του κράτους με τούτα τα λόγια αντικαθρέφτισε τα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου, εκφράζοντας συνάμα και την πλήρη απογοήτευσή του.
- «Το πρόβλημα είναι δομικό. Και ανάγεται στην δημιουργία μιας τάξης πολιτικών, η οποία πλέον ως κοινωνική ομάδα προωθεί τα προσωπικά της συμφέροντα. Η νέα αυτή τάξη των πολιτικών δημιουργήθηκε την περασμένη τριακονταετία και μέλημά της είναι η διαφύλαξη των κεκτημένων και η αύξηση των κερδών της.»

Από τις αρχές του 2008 ξεκίνησε έντονος ο διάλογος για την τύχη των αστικών απορριμμάτων κυρίως των τεσσάρων δήμων, Παιονίας και Πολυκάστρου. Το διαφαινόμενο αδιέξοδο και τα επαπειλούμενα υψηλά πρόστιμα δεν συνέτισαν κανένα. Αντιπαραγωγικές και πολύμηνες διαβουλεύσεις για τα αυτονόητα, παραδοσιακή καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και κυρίως κραυγαλέο έλλειμμα έργων συνιστούν τον απολογισμό «δράσης» ενός ολόκληρου έτους, όπου μάλιστα έπρεπε όλοι να κινηθούν γρήγορα αφού επί έτη απλώς περίμεναν να έρθει το 2009!