Οι νέοι σήμερα ακούνε πολλά, μα βλέπουν λίγα. Τους μιλούν για την αγιότητα της εργασίας και τους προσφέρουν απλόχερα την αθλιότητα της ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το σύνδρομο "πτωχοπροδρομισμού" που τείνει να καλλιεργείται στα νεανικά κεφάλια. Οι πνευματικές αξίες μπαίνουν στο περιθώριο, ενώ η κοινωνική παθογένεια στο προσκήνιο. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία, μερικά από τα αποτελέσματα αυτής. Ποτέ οι άνθρωποι δεν είχαν τόσες ασφάλειες όσο σήμερα, μα ποτέ δεν ένιωσαν τόσο ανασφαλείς.

Είναι γεγονός πως πίσω από την κάθε πολιτική, βρίσκονται οι αξίες που εκείνη εκπροσωπεί. Δεν υπάρχουν μέτρα στην πολιτική, που να μην στηρίζονται σε κάποια ιδεολογική άποψη.
Το δείγμα γραφής, που αφήνει από νωρίς η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, έχει κοινά σημεία με αυτό, που ονομάζουμε με μια φράση, σκανδιναβικό μοντέλο. Ένα πολιτικό μοντέλο που συνδυάζει την ευημερία με την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή με την αλληλεγγύη.

Ένα από τα προσφιλή θέματα είναι αν και πότε κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, της περιόδου δηλαδή που ξεκίνησε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το καλοκαίρι του 1974.
Εξάλλου κλείνει και ο πολιτικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Με τα παιδιά εκείνων που πρωταγωνίστησαν στον πρώτο ημικύκλιο.  Οι αείμνηστοι Κωνσταντίνος Καραμανλής,  Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας  Μητσοτάκης ήταν οι πρωταγωνιστές μέχρι το 1993. Από το 1997 με πρώτο γόνο τον Κώστα Καραμανλή ξεκίνησε το δεύτερο ημικύκλιο, όπου οι γόνοι ηγούνται των κομμάτων των γονιών τους. Το 2004 ακολούθησε το ΠΑ:ΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου και τώρα όλα δείχνουν πως η κόρη του Κ. Μητσοτάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη θα ηγηθεί της Ν.Δ.
Δεν είναι θέμα προσωπικών ικανοτήτων. Ούτε λείπουν τα προσόντα από τους γόνους. Αλλά αποτελεί φαινόμενο σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο η «οικογενειακού τύπου» δημοκρατία που χαρακτηρίζει το πολίτευμα της χώρας. Ούτε καν στην Τουρκία ή στα ευρύτερα Βαλκάνια συμβαίνουν αυτά.
Μυστήριο πράγμα ο Έλληνας….

Κατά τα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ, τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας θα εκλέξει η βάση της. Σωστά πράττουν αν και πολύς θόρυβος γίνεται περί των διαδικασιών, λες κι αυτές είναι που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Διότι όλοι το γνωρίζουν. Είτε από τους 4.500 συνέδρους είτε από τους εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και φίλους, νέα πρόεδρος θα εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη.
Καλή και περίκαλλη η μέγιστη λαϊκή νομιμοποίηση της αρχηγίας της. Αλλά συνάμα θα χαθούν και δυο μήνες από την ουσιωδέστερη υποχρέωση της Ν.Δ. Να κάνει την αυτοκριτική της, να διαπιστώσει τα λάθη της, να θέσει τις βάσεις για τη νέα πορεία της. Κι εκεί ο λόγος της βάσης του κόμματος είναι εκ των ων ουκ άνευ. Περισσότερο κι από τη συμμετοχή του γαλάζιου λαού στην εκλογή της νέας αρχηγού, επείγει η γνώμη του για τα αίτια της συντριβής και το στίγμα της νέας πορείας.

Ακόμα και τώρα είναι πάμπολλοι όσοι κυρίως στη Ν.Δ, αναρωτιούνται γιατί προκήρυξε εκλογές ο Καραμανλής αν και ήταν βέβαιο ότι θα τις χάσει…
Κομματικά στελέχη, πρωτοκλασάτα μάλιστα, είναι έτοιμα να επιδαψιλεύσουν τιμές …Σημίτη στον ….καταλληλότερο ηγέτη τους επειδή προχώρησε σε εκλογές και βύθισε στην χειρότερη ήττα της ιστορίας της την παράταξη…
Αλλά ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο… Τα μαντάτα αποκαλύπτονται συγκλονιστικά και συνάμα διαφωτιστικά της απόφασης Καραμανλή. Η προσφυγή στις εκλογές αποτελούσε μονόδρομο διότι σε δυο τρεις μήνες η χώρα βάδιζε προς τη στάση πληρωμών και την πτώχευση. Από τον Ιούλιο του 2008 εξάλλου ο Αλογοσκούφης, πριν τη διεθνή κρίση, ομολογούσε πως τα έσοδα είχαν πατώσει.
Να υποθέσουμε ότι απέτυχε η πολιτική Καραμανλή; Εκ των πραγμάτων αυτό αποδείχτηκε. Αλλά το μεγάλο έλλειμμα και η κύρια αιτία αποστροφής του Καραμανλή προς το ίδιο το κόμμα του ήταν η ανικανότητα που επέδειξαν  τα περισσότερα πρωτοκλασάτα στελέχη του. Ανικανότητα και βουλιμία μαζί.

Δυο χρόνια διετέλεσε υπουργός Μακεδονίας - Θράκης ο κ. Σταύρος Καλαφάτης. Εξάντλησε την πέραν του γραφείου του δράση σε εκδηλώσεις φορέων και συλλόγων της Θεσσαλονίκης.  Όλες οι εφημερίδες  της συμπρωτεύουσας γράφουν επί μήνες πως προαλείφεται για υποψήφιος δήμαρχος.
Στο Κιλκίς, ( προφανώς και στους άλλους νομούς) δεν αξιώθηκε να πατήσει το ποδάρι του. Μια φορά μόνο και κείνο για να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση σε εορταστικές εκδηλώσεις. Ούτε μια σύσκεψη, ούτε μια επίσκεψη εργασίας, έτσι για να ενημερωθεί από «πρώτο χέρι» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε εμείς οι Μακεδόνες.
Κατά τα άλλα ο κ. Καλαφάτης διαμαρτυρήθηκε για την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης. Το γεγονός ότι στην πράξη υπουργείο Μακεδονίας ουδέποτε υπήρξε, είναι μια λεπτομέρεια. Αρκεί που ο καθένας έκανε το κομμάτι του και εξυπηρετούσε τα προσωπικά πολιτικά του σχέδια.
Σάμπως και  «Μακεδονομάχοι» που συνωστίζονται στα καζίνο της Γευγελής δεν δίνουν «μάχες» για το όνομα;  (του χρήματος και της βλακείας).
Θ.Π..

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, 4η Οκτωβρίου, διατυπώνουμε θέσεις και απόψεις για: τα ζώα γενικά, ειδικότερα τα αδέσποτα, έγκυρη ενημέρωση. Ο πολιτισμός μιας χώρας «κρίνεται με βάση τη συμπεριφορά των κατοίκων της απέναντι στα ζώα»  έλεγε ο  Ινδός ηγέτης Ναχάτμα Γκάντι. Η άποψη αυτή κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και στη χώρα μας. Χρειάζεται όμως αρκετός χρόνος αλλά και σχετικές πρωτοβουλίες και πολιτικές που εκφράζονται κυρίως μέσα από φιλοζωικές οργανώσεις αλλά και ανάληψη ευθύνης από τον Δήμο όπως ο νόμος προβλέπει.

Χρόνια τώρα βιώνουμε την χαρακτηριστικά μοναδική πανελλήνια σύνδεση της πόλης του Κιλκίς με τον σιδηροδρομικό της σταθμό αλλά δεν μας απασχολεί γιατί συνηθίσαμε ίσως τον αναχρονιστικό τρόπο της ιδιαζόντως επικινδύνου στροφής αριστερά μπροστά στο στρατόπεδο αλλά και της στροφής δεξιά προς την πόλη στο ίδιο σημείο. Δεν μπορεί σε δρόμο περιφερειακό να μη διατίθεται πρόσθετη λωρίδα για αυτούς που στρίβουν αριστερά.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μεγάλη χώρα με ένα μεγάλο βασιλιά, που είχε το παλάτι του στο κέντρο της χώρας, όπου ζούσαν και κάποιοι άνθρωποι κακοί, που θέλανε να διώξουν το βασιλιά από το  παλάτι και να πάρουν αυτοί τη θέση του. Ο βασιλιάς αυτός δεν έφευγε από το παλάτι του συχνά, επειδή φοβότανε μήπως χάσει τη θέση του, και κυβερνούσε τα μακρινά μέρη της χώρας του με πρίγκιπες.

Η συμπεριφορά των Ελλήνων ψηφοφόρων, θυμίζει τον Κινέζο έμπορο που ήταν εθισμένος στον τζόγο και δεν μπορούσε να απαλλαγεί απ’ το πάθος αυτό. Στην αρχή, ένα Χειμώνα στο Πεκίνο,  έπαιξε τα λεφτά του και τα έχασε. Μετά έπαιξε ότι εμπόρευμα είχε και το έχασε κι’ αυτό. Στο τέλος έπαιξε τα ρούχα του και τα έχασε κι’ αυτά. Βγήκε, έτσι γυμνός στο δρόμο, και πέθανε απ’ το κρύο…