Του Θεοφύλακτου Παγλαρίδη.  "Να εδώ είναι η νέα γέφυρα, στρίψε δεξιά..."  η προτροπή του Τάσου Αμανατίδη καθώς μπαίναμε στην Τέρπυλλο.
"Άσε να πάμε από την παλιά να δούμε και το κέντρο του χωριού" ...διαφώνησα και  νυχτιάτικα διασχίσαμε το κάποτε μεγαλύτερο χωριό των Κρουσίων.

Γράφει η Κωνσταντίνα Γεράκη.

Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου με μας;
Πριν λίγα χρόνια το ακούγαμε το τραγουδάκι και διαμαρτυρόμασταν γενικώς και αορίστως. Ξέραμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, υποπτευόμασταν ότι θα ΄ρθουν μήνες δύσκολοι και χρόνοι οργισμένοι αλλά επειδή είμαστε Ελληνάρες, που σημαίνει μ΄ ένα φραπεδάκι τα ξεχνάμε όλα, δεν δίναμε και πολύ σημασία.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Είμαι αγροτικός ιατρός στην  Τέρπυλλο Κιλκίς. Χρονιά 1971. Κάποια μέρα με ειδοποιούν, πως ο Αναστάς Χαραλαμπίδης, o τελευταίος χότσιας των Τερπυλλιωτών, (αν και ολιγογράμματος έμεινε περισσότερο γνωστός για την θυμοσοφία του, ως χότσιας! ‘Ντο χότσιας εν ατός, γράμματα που ’κι εξέρ’- τι χότσιας – δάσκαλος – είναι αυτός που δεν ξέρει γράμματα’,  έλεγε ο μακαρίτης πατέρας μου Τήμος), καίγεται από τον πυρετό στο κρεβάτι και ζητά τον γιατρό για εξέταση.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης.

«Κάτω τα χέρια σας τα λερωμένα» απ’ την απεργία.
Η κυβέρνηση της πολιτικής ξετσιπωσιάς και αθλιότητας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιχειρεί να ξεκινήσει το ξήλωμα της μεγαλύτερης κατάκτησης της εργατικής τάξης, που είναι το δικαίωμα στην απεργία, φέρνοντας σαν τον κλέφτη στη Βουλή -και μάλιστα σε άσχετο νομοσχέδιο για να ψηφιστεί άρον  - άρον- σχετική τροπολογία (την οποία προσωρινά απέσυρε για να την ξαναφέρει προσεχώς).

Γράφει η Θεοδοσία Ε. Παπαδοπούλου-Τσάτση. Φιλόλογος Α.Π.Θ. MSC Ειδικής Αγωγής. e.mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..-

Τα παιδιά αναμφίβολα είναι η χαρά της ζωής και το μεγαλύτερο «δώρο» για τους γονείς. Υπάρχουν όμως και φορές, που είναι ικανά με τη συμπεριφορά τους , να εξαντλήσουν όλα τα αποθέματα της υπομονής μας. Σ’αυτό ακριβώς το σημείο, ο κάθε γονέας, προσπαθεί να εφεύρει την πιο «αποτελεσματική» τιμωρία, είτε με φωνές, είτε με υποσχέσεις και καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις κτλ.

Του Ανδρέα Μακρίδη.-

Στο οπλοστάσιο της Αστυνομίας, υπάρχει κι ένα όπλο που ονομάζεται “κροτίδες κρότου-λάμψης”. Δεν είναι καινούργιο: Ακόμα και αρχαίοι στρατοί που κατείχαν την πυρίτιδα το γνώριζαν. Οι κροτίδες αυτές δεν σκοτώνουν, είναι ωστόσο σε θέση να σπείρουν τον πανικό στις γραμμές του “εχθρού”, ιδίως αν στις γραμμές αυτές τυχαίνει να βρίσκονται νεαρά παιδιά, φοιτητές, γυναίκες. Στα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων, βρίσκονται αρκετές τέτοιες “οβίδες” - σκάνδαλα αστήριχτα ή υποψίες σκανδάλων - έτοιμες για σερβίρισμα την κατάλληλη ώρα. Καμιά φορά, αφορούνε και πραγματικά πυρομαχικά.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.-

Μοναχοκόρη η Λίτσα. Καλομαθημένη και καλοζωισμένη η Λίτσα. Γαρυφαλλιά την βάφτισαν (η γιαγιά βλέπεις) αλλά Λίτσα την φώναζαν από μικρή. Και της έμεινε.
Τρέλα με τα σκυλιά η Λίτσα. Μ’ αυτά μεγάλωσε. Σκύλος στο σπίτι του ενός παππού στο χωριό, χαδιάρα σκυλίτσα στο σπίτι του άλλου παππού. Στο δικό τους διαμέρισμα στη Βέροια, η μαμά δεν ήθελε σκυλιά. Και κλάμα η Λίτσα…αλλά η μαμά εκεί…βράχος. Μ’ αυτά και μ΄αυτά, πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσε η Λίτσα, οι παππούδες και οι γιαγιάδες πέθαναν και της Λίτσας τής έμεινε το απωθημένο με τα σκυλιά. Τι απωθημένο…καημός κανονικός….ντέρτι.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.

Ήταν χειμώνας. Ο καιρός βροχερός με αρκετό κρύο. Ημέρες Χριστουγέννων. Κλήθηκα για ιατρική επίσκεψη ασθενούς στο μακρινό Μελάνθιο, κάπου 25 χιλιόμετρα ανατολικά του Κιλκίς. Ο μισός δρόμος, από το Λαοδικηνό και πάνω ακόμα χωμάτινος. Τώρα το χειμώνα γεμάτος  λάκκους και σε μερικά μέρη με ‘παχιά’ λάσπη. Χαράδρες πραγματικές οι ροδιές των φορτηγών και των μεγάλων γεωργικών τρακτέρ. Ειδικά στη θέση ‘Πλατάνια’ , λίγο πιο πάνω από την διακλάδωση του Λαοδικηνού, όπου το μέρος κρατούσε και το καλοκαίρι ακόμη νερό. (για όσους ξέρουν και θυμούνται).

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Τον καιρό, που πήγαινα στο Γυμνάσιο, το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50, εκτός των άλλων υποχρεωτικών, (κούρεμα, πηλίκιο, άφωνος χαιρετισμός κατά τυχαία διασταύρωση με καθηγητή με αφαίρεση και επανατοποθέτηση του πηλικίου με την δεξιά, απαγόρευση σινεμά, ανώτερη ώρα κυκλοφορίας το βράδυ κ. ά.), μας πήγαιναν κάθε Κυριακή σε μία από τις τρείς εκκλησίες για να εκκλησιασθούμε.

Του Βλάση Αγτζίδη (*).

Μια πολύ σημαντική εκδήλωση θα γίνει στο Κιλκίς στις 2 Δεκεμβρίου του 2017 ,  ώρα  7μ.μ στο  Επιμελητήριο της πόλης  (Στενημάχου 2). Για πρώτη φορά όλες οι απόψεις θα διατυπωθούν και θα κατατεθεί η ερμηνεία δύο κατεξοχήν έγκριτων ιστορικών που έχουν μελετήσει την περίοδο αυτή.
Η πρωτοβουλία για την εκδήλωση ανήκει στον δραστήριο «Όμιλο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό του ν. Κιλκίς» σε συνεργασία με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη. Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι: