Στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Κιλκίς, του περασμένου Ιουλίου, μας ανακοίνωσε ο Πρόεδρος την πρόθεση της διοίκησης για οργάνωση ενός Αναπτυξιακού Συνεδρίου για το Νομό το Σεπτέμβριο που διανύουμε. Εξέφρασα την ένστασή μου για τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου συνεδρίου, όπως και για την περίοδο υλοποίησης, αφού λόγω καλοκαιρινών διακοπών δεν υπήρχε αρκετός χρόνος προετοιμασίας τέτοιου εγχειρήματος, αλλά και γιατί καθώς θα διανύουμε προεκλογική περίοδο στην τοπική αυτοδιοίκηση, δε θα υπάρχει ουσιαστικός λόγος, προτάσεις και δέσμευσή της για τις κατευθύνσεις που θα χαράξει το Συνέδριο και έτσι ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες της τοπικής ανάπτυξης δε θα μπορεί να εκπροσωπηθεί και να εκφρασθεί ουσιαστικά.

Οι απόψεις του Τουρκοπόντιου συγγραφέα από τη Λιβερά της Ματσούκας Ilyas Karagöz γύρω από το Ποντιακό είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Τις διακρίνει ένας ριζοσπαστισμός και ήπιος αναθεωρητισμός, ενοχλητικός της τούρκικης κοινωνίας. Αυτό όμως που διακρίνει τον Άνδρα, είναι η γενναιότητα  του. Σε συνθήκες δύσκολες για την περιφέρειά του, δεν διστάζει να πει τη γνώμη του, η οποία δεν είναι συχνά αρεστή στους Τούρκους και ενίοτε στους Έλληνες.

Η βασική λειτουργική μονάδα του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι το Σχολείο. Στα πλαίσια του εκπαιδευτικού μας συστήματος η εκπαίδευση χωρίζεται σε Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια. Η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Δ.Ε.), στην οποία αναφερόμαστε, αποτελείται από το Γυμνάσιο, το Λύκειο και τα ΤΕΕ (σημερινά ΕΠΑΛ). Και οι τρεις βαθμίδες της Δ.Ε. είναι οργανωμένες και λειτουργούν με βάση Νόμους, Προεδρικά Διατάγματα, Αποφάσεις και Εγκυκλίους, τα οποία κινούνται στην κατεύθυνση επίτευξης των στόχων και των σκοπών που τίθενται από την Πολιτεία και είναι διατυπωμένοι τόσο στο Σύνταγμα, όσο και στην εκπαιδευτική Νομοθεσία.

Μας βύθισε στο πένθος ο θάνατος του Παναγιώτη.

Κάθε προεκλογικός αγώνας χρειάζεται ανθρώπους που ξέρουν να αγωνίζονται. Η επιτυχία στην πολιτική απαιτεί συλλογική προσπάθεια. Αλλά και η κοινή προσπάθεια, προϋποθέτει ουσιαστική συμμετοχή, γιατί  αγώνας με δηλώσεις μόνον δεν γίνεται...

…αλλά σιγά σιγά μαθαίνουν όλοι  σε τούτη την χώρα. Και ένα χρόνο μετά τις εκλογές όπου οι Πράσινοι επανήλθαν στην εξουσία από πρωθυπουργικών χειλέων ακούσαμε ότι η φοροδιαφυγή αποτελεί το μείζον θέμα της Ελλάδας. Μαζί ίσως με την καταπολέμηση της διαφθοράς και συνακόλουθα της σπατάλης.

Θεωρώ υποχρέωση μου, απευθυνόμενη στους συμπολίτες μου του Δήμου Παιονίας, να εξηγήσω τους λόγους που η παράταξη του «Δήμου Πολιτών» Αξιούπολης δεν θα μετέχει στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η οικονομική κρίση που χτύπησε την πόρτα της χώρας μας είναι πρωτοφανής. Φέρνει μαζί της ανασφάλεια και απόγνωση. Η ανεργία δεν είναι μόνο νούμερα στατιστικά για μας που ζούμε σε μικρές κοινωνίες. Είναι η πραγματικότητα για τις οικογένειες μας, η πραγματικότητα των διπλανών μας ανθρώπων, των φίλων μας, και είναι ζοφερή.
Κύμα μεταναστών δημιουργείται ξανά και φυγή σε άλλες χώρες. Η σημερινή νέα γενιά σημαδεύεται από αίσθημα απελπισίας και τραγικής αβεβαιότητας για το ίδιο της το μέλλον. Η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο αδιάφορη για την πολιτική, δηλαδή για την τύχη της. Οι επιτακτικές ανάγκες της καθημερινότητας δημιουργούν απροθυμία στους πολίτες να μετέχουν στα κοινά.
Η οικονομική μιζέρια στην οποία καταδίκασαν την τοπική αυτοδιοίκηση είναι αποτρεπτική από μόνη της για τους ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να δουλέψουν για αυτήν και διαλέγουν την μοναξιά, και την στήνουν απέναντι στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε.
Η κοινωνία που υπάρχει αυτή την στιγμή είναι κοινωνία ανάγκης και όχι κοινωνία πολιτών.
Την ψήφο αυτής της κοινωνίας, που την κατάντησαν ευάλωτη και επιρρεπή στο τάξιμο και το ρουσφέτι θα κατευθύνει  η ανάγκη και δυστυχώς όχι ο πολιτικός λόγος και το όραμα για ένα Δήμο με οικονομική και λειτουργική αυτοδυναμία με αναπτυξιακό ρόλο.
Για να λειτουργήσει μια κοινωνία πολιτών ελεύθερα, προϋπόθεση είναι, να μην υπόκειται στην ανάγκη της ζωής ούτε στην εξουσία και στον εκβιασμό κάποιων άλλων που την υποχρεώνουν να στρατεύεται πίσω από αυτούς.
Χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής η διαφθορά, η αδιαφάνεια και η αναξιοκρατία που έφεραν το διαζύγιο της με την κοινωνία και την οδήγησαν στην παρακμή.
Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε και ορίσουμε αυτή την παρακμή που ζούμε μπορεί και να έχουμε ελπίδα να σωθούμε.
Υπάρχει ένα προεκλογικό σκηνικό αυτή την στιγμή που έχει τα κόμματα σε πρωταγωνιστικό ρόλο και που φαίνεται να στήθηκε στη σιωπή και το παρασκήνιο.Ένα σκηνικό διαμορφωμένο από εσωκομματικές διαμάχες ,προσωπικές αντιπαλότητες και φιλοδοξίες που έντεχνα καλλιεργούνται και αναγκάζουν, άλλους υποψηφίους να ζητούν στήριξη και άλλους να την απαξιώνουν προσδοκώντας όμως παράλληλα στην ενεργοποίηση ενός γραφειοκρατικού κομματικού μηχανισμού που ούτως ή άλλως υπάρχει και στην κρίσιμη στιγμή δίνει λύση.
Η ύπαρξη των κομμάτων  είναι θεσμός που εξασφαλίζει την Δημοκρατία μας. Χρήσιμο θα ήταν να αφήσουν την κοινωνία και την τοπική αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη και να ανταποκριθούν σε εκείνο τον ορισμό που λέει ότι:
« Το κόμμα είναι το πρώτο κύτταρο που συμπυκνώνονται σπέρματα συλλογικής βούλησης, συλλογικής συνείδησης που τείνουν στην καθολικότητα και στην ολότητα.»
Κοινή πεποίθηση είναι ότι αυτά τα πρώτα κύτταρα των κομμάτων έχουν πάθει μη αναστρέψιμη μετάλλαξη με συνέπεια το καθολικό να έχει γίνει ατομικό, η ολότητα φατρία και να πάσχουν από βαριά ιδεολογική ασιτία.
Υπηρέτησα την τοπική αυτοδιοίκηση 8 χρόνια. Η πιο θλιβερή μου διαπίστωση είναι ότι ζούμε σε μια θεσμικά ανοχύρωτη χώρα. Την τελευταία τετραετία έζησα την αλαζονεία και την εκδικητικότητα,τον διασυρμό προσώπων  - προσωπικοτήτων, την καταπάτηση θεσμών και κανονισμών.
Δυστυχώς δεν υπήρξε τρόπος να ελεγχθεί και να τιμωρηθεί η αυθαιρεσία. Παρόλα αυτά πιστεύω στον Καλλικράτη, στη ριζική, δομική αλλαγή, στην ανασυγκρότηση  ουσιαστικά του κράτους με σημείο αναφοράς  το Δήμο, την κοινωνία και τους θεσμούς.
Η οικονομική συγκυρία της εφαρμογής του είναι δύσκολη .Μπορεί για τη θητεία που έρχεται να ισχύσει μόνο στα χαρτιά, ακόμα όμως και αυτό θα είναι επιτυχία, θα είναι μια αρχή. Υποψήφιοι που δεν πιστεύουν σε αυτόν δεν έχουν θέση σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση γιατί δεν θα μπορέσουν να υπηρετήσουν την κοινωνία και να κάνουν το πολιτικό κείμενο πράξη.
Για να γίνει ο Δήμος Παιονίας οντότητα υπολογίσιμη θα πρέπει: να στηριχθεί  σε ένα σύνολο υγιών θεσμών, σε ενεργούς πολίτες και σε υψηλής ποιότητας διοίκηση.
Εμείς, οι άνθρωποι που μετείχαμε στο «Δήμο Πολιτών», αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα ενεργών πολιτών του Δήμου Παιονίας, που στόχο θα έχει τη συμμετοχή, την παρέμβαση, τη στήριξη, την πρόταση της κοινωνίας για το μέλλον αυτού του τόπου, σαν ελεύθεροι πολίτες σε μια ουσιαστικά, «άμεση-συμμετοχική Δημοκρατία». Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται και αμφισβητούν το κοινωνικό σύστημα ή και το δικό τους σύστημα σκέψης, η ελπίδα να αλλάξουν οι αντιλήψεις για την εξουσία και η πολιτική να έχει νόημα ξανά σαν εκείνο που θα κατευθύνει τη δράση μέσα στον ανθρώπινο κόσμο, αυτή η ελπίδα παραμένει πραγματοποιήσιμη.
Ένας καλύτερος κόσμος μπορεί να υπάρξει αρκεί να αγωνιστούμε όλοι μαζί για αυτόν, για να ζήσουμε σε έναν Δήμο που να μας αξίζει.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες και λοιποί «μνημόνιο-κτυπημένοι». Αδέλφια μου τσιγγάνοι.

Ήταν Κυριακή του Μάη. Στη μικρή πλατεία της πόλης μαζεύτηκε κόσμος πολύς να ακούσει τους πολιτικούς της. Θα μιλούσαν για τα έργα τους: Τα πάρκα, τις πλατείες, τους δρόμους και για ό,τι άλλο έκαναν.
Ο καθένας θα αναφερόταν στη δική του θητεία. Κανένας δεν επιθυμούσε να οικειοποιηθεί το έργο του άλλου. Ούτε φυσικά και να παρουσιάσει για δικό του κάτι που έφτιαξαν μαζί. 

Σε προηγούμενο σχόλιο αυτής της στήλης είχα γράψει ότι, η αδελφοποίηση των Δήμων Κιλκίς – Ασένοφγκραντ (Στενημάχου) Βουλγαρίας έγινε επί Δημαρχίας Τάσου Αμανατίδη, ενώ το σωστό είναι ότι έγινε επί Δημαρχίας Σπύρου Αυγητίδη. Αγαπητέ μου Σπύρο, ήταν από λάθος πληροφόρηση. Ζητώ συγνώμη και αποκαθιστώ για ιστορικούς και πραγματικούς λόγους.