«…Θυμάμαι που από πιτσιρικάς μού έλεγε: “Θα με γράψουν με μεγάλα γράμματα! Θα φτάσω ψηλά!” Ομως, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι εννοούσε» Έτσι είναι οι ΗΡΩΕΣ! Κάτι τους το λέει μέσα τους… Γι αυτό και είναι έτοιμοι… (Πατέρας του Υποσμηναγού Νικολάου Σιαλμά).

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Του Θανάση Βαφειάδη.

Μέχρι την ένδοξη μάχη του Κιλκίς το όνομα αυτής της πόλης ηχούσε ανόσιο και βδελυρό στους κατοίκους της Παλαιάς Ελλάδος. Το «Κιλκίσιον» ήταν «η φωλεά όλων των κακοποιών στοιχείων», η εν «Μακεδονία ακρόπολις του τρομοκρατούντος βουλγαρισμού», το μέρος όπου «τα λυμαινόμενα την Μακεδονίαν στίφη των κομιτατζήδων είχον πήξει τάς φωλέας των».

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Δάσκαλος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών Σουηδίας και μέλος του Σύριζα-ΠΣ  Κιλκίς.

Παιδεία δεν είναι μόνον τα πτυχία μας. Είναι και η αισθητική μας. Είναι ο  τρόπος που  μιλούμε και υπάρχουμε. Είναι η νοοτροπία και η βιοτροπία μας. Τα όρια της ελευθερίας μας. Ο σεβασμός στη μάνα φύση. Παιδεία είναι η καθολική μας ολοκλήρωση.

Γράφει ο Γεωργιάδης Πολύκαρπος, Συνταξιούχος δάσκαλος.

Πριν από το περιστατικό, που θέλω να περιγράψω με την παρούσα εργασία, που αφορά τα παιδικά μου χρόνια στην Ποντοηράκλεια, θα κάνω μια σύγκριση της ζωής των παιδιών των δεκαετιών του 1940 και 1950 με τη ζωή των σύγχρονων δεκαετιών και συγκεκριμένα με τις δύο τελευταίες δεκαετίες, τις δεκαετίες του 2000 και του 2010. Στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, όχι μόνον δεν παρείχαν ανέσεις στα παιδιά, αλλά και τα επιφόρτιζαν, ιδίως στα χωριά, με ένα σωρό εργασίες δύσκολες, που θα ταίριαζαν μόνο σε ενήλικες.

Του Νίκου Κουζίνη.

Το να προσελκυσθούν επενδύσεις σε ένα γεωγραφικό χώρο συνεπάγεται πρωταρχικά και νομοτελειακά επενδύσεις από τους γηγενείς αυτού του γεωγραφικού χώρου στις βασικές υποδομές του, για περαιτέρω βελτίωση στην ενέργεια, στους χώρους υποδοχής των επενδύσεων, στην ταχύτητα διεκπεραίωσης συναλλαγών, μεταφορών εμπορευμάτων και προσώπων. Δηλαδή πρέπει να διαθέσεις για να κερδίσεις.

Γράφει ο Βασίλης Αθανασιάδης.

Η αγάπη για την πατρίδα που δεν γνώρισαν ποτέ,για τους Έλληνες της διασποράς πάντοτε ήταν κάτι που δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια, κάτι που συμβαίνει και σήμερα.
Για τους Έλληνες του Κουμπάν της Ρωσίας που κατέφυγαν εκεί απο τον μαρτυρικό Πόντο κάθε σκέψη, κάθε λόγος και κάθε πράξη μοσχοβολούσαν Ελλάδα και Ορθοδοξία.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Εισαγωγικό σημείωμα
Πριν από μερικές μέρες πέθανε μια δεκατετράχρονη παχύσαρκη κοπέλα, κόρη ιερέα από την Επανομή σε επέμβαση για την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου στο στομάχι της. Ο ιερέας-πατέρας κατήγγειλε τον γιατρό για ιατρικό λάθος και ανέφερε ότι η κόρη του δεχόταν μπούλινγκ στο σχολείο από τους συμμαθητές της λόγω της παχυσαρκίας της.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ν. Βαστάκης, Θεολόγος, πρ. Λυκειάρχης.

«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν»(Α’ Στηχηρόν Εσπερινού Πεντηκοστής)

Η προϊστορία της Πεντηκοστής
Η Εορτή λέγεται Πεντηκοστή, επειδή εορτάζεται πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού.

Γράφει ο Νίκος Κουζίνης.
4 Μαΐου 1823. Τρεις σκληροί στρατηγοί υπό τον Κιουταχή κατευθύνονται προς Νότο.
Ο υπαρχηγός του Κιουταχή Σιλήχ πασάς σε σύμπραξη με τον Αλβανό Περκόφτσιαλη κατέρχεται από τη Λάρισα προς τη Στερεά και καταλαμβάνει τα Βρυσάκια.
Ο τρίτος, ο πασάς Ισμαήλ Μπότα απειλεί το Τρίκερι.

Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.