Σε λίγες μέρες  συμπληρώνονται 2 χρόνια από την ημέρα (3/2/2009) που έφυγε απ’ τη ζωή αδόκητα και άδικα ο αγαπημένος Πρόεδρος Γιώργος Παντελάκης ο μεγαλύτερος παράγοντας που είχε ποτέ ο ΠΑΟΚ και ένας από του μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού καλύτερους του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Είναι γνωστό ότι στην περίοδο του Ραμαζανιού οι μουσουλμάνοι τρώνε το Σαχούρ το πρωί στις 5 η ώρα, και στις 7το βράδυ το Ιφτάρ.  Δηλ. όλη τη μέρα μένουν νηστικοί.  Αυτή τη συνήθεια ποσώς την τηρούσαν οι λαϊκιστές Τούρκοι.  Τα τελευταία όμως χρόνια, επί εξουσίας Ερντογάν, το Ραμαζάνι έγινε μια ιδιαίτερη περίοδος για την ζωή των Τούρκων.  Κι όποιος δεν τηρεί το ωράριο του φαγητού γίνεται βορά στα χείλη των «πιστών» μουσουλμάνων, οι οποίοι είτε τον συκοφαντούν, είτε τον απαξιώνουν, είτε τον αποφεύγουν.  Και οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς δεν είναι λίγες αφού τον «κακό» μουσουλμάνο δεν τον παίρνουν στη δουλειά τους, σταματούν να τον χαιρετούν, τον αποφεύγουν και δεν ψωνίζουν από το μαγαζί του.

Κοπρίτες, Πιτσικόκοι, Κολλητήρια χρόνια πολλά, καλή χρονιά (πούντη;)
Ο Πάγκαλος με την καλλιέπεια του λόγου που τον διακρίνει μίλησε υβριστικά για τους δημοσίους υπαλλήλους, προσπαθώντας για άλλη μια φορά να προωθήσει το «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Λασπολογεί τους δημόσιους υπαλλήλους , που διόρισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (κύρια) και της ΝΔ, επιχειρώντας να κτίσουν πάνω στο δικαίωμα για δουλειά πολιτική πελατεία.

Αλλά η Τουρκία, εκτός από τα πλεονεκτήματα της (στα οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο δημοσίευμα), παρουσιάζει και σοβαρά μειονεκτήματα. Το σοβαρότερο, βεβαίως, είναι η Ισλαμική οπισθοδρόμηση, η οποία αποτελεί την κυριότερη αιτία αντίστασης στην εξουσία Ερντογάν σημαντικής μερίδας της Τουρκικής κοινωνίας.

Να μην επικαλεστούμε το γνωστό βιτριολικό σχόλιο που θέλει τους Συνέλληνες  να «συσκέπτονται επειδή δεν σκέπτονται». Θα ήταν και άδικο κυρίως για τον Αντιπεριφερειάρχη Χρήστο Γκουντενούδη και τον νέο Δήμαρχο Παιονίας Θανάση Λαπόρδα που μόλις ανέλαβαν και δεν μπορεί να τους  προσάψει κανείς οποιαδήποτε ευθύνη για όσα εκκρεμούν στ Κιλκίς.

Στα πλαίσια των ιστορικών μου αναζητήσεων, την τελευταία δεκαετία, επανειλημμένα έχω επισκεφθεί την Τουρκία.  Η καλή γνώση της τουρκικής γλώσσας υπήρξε το κλειδί με το οποίο άνοιξα πόρτες επαφής με ανθρώπους της παιδείας, της πολιτικής, της διοίκησης, των επιχειρήσεων, του λόγου, της αγοράς, κλπ.

Κάποτε ήταν το Συνταγματικό Δίκαιο που κυριαρχούσε στο δημόσιο διάλογο. Με τους Συνέλληνες να διαπρέπουν στις μάχες εκ του συστάδην και επί λεπτομερειών ακόμα  του Συνταγματικού Δικαίου. Στην φιλέριδα διάθεσή μας  αργότερα προσέφερε τα εδάφη και εδάφιά του το Ποινικό Δίκαιο.

«Με το ανάλογο κέρδος, το κεφάλαιο γίνεται θαρραλέο, με 10% γίνεται σίγουρο και μπορεί να ριχτεί παντού, με 20% ζωηρεύει, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% ποδοπατά κάθε ανθρώπινο νόμο και με 300%, δεν υπάρχει έγκλημα που δε ριψοκινδυνεύει να το κάνει ακόμα και με τον κίνδυνο της καρμανιόλας».
(Κ. Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος 1ος σελ. 788).

Κατ' αρχήν ήμουν αντίθετος με την υποψηφιότητα του Τάσου Αμανατίδη και με πολιτικά κριτήρια δεν ήταν στις προθέσεις μου να τον ψηφίσω. Ο Τάσος από καιρό ολοκλήρωσε τον κύκλο του και σειρά έχουν τα νέα βλαστάρια που φιλοδοξούν να προσφέρουν τις δυνάμεις τους στον τόπο.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες. Μνημονιόπληκτοι και μνημονιοπαθούντες, εξαθλιωμένο προλεταριάτο, άνεργοι, Μικρομεσαίοι αγρότες, μικρομεσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες. Αδέλφια μου «τσιγγάνοι», ξεσηκωθείτε.