Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Κάθε τέτοια ημέρα αποθεώνεται η μνήμη, και μαζί της έρχεται η γνωστή κουβέντα που αμφισβητεί, απαξιώνει και αποκαθηλώνει. Από την άλλη πλευρά φορτισμένες απαντήσεις κινδυνεύουν να ροκανίσουν την οφειλόμενη διαχρονική συμπαράταξη  όλων απέναντι σε επίβουλους της ομαλότητας της λειτουργίας του Πολιτεύματος.

Γράφει ο Νίκος Σιάνας.

Σε λίγες εβδομάδες η μαύρη επετειακή για τον ελληνισμό χρονιά θα περάσει στα κιτάπια της ιστορίας.
Μια χρονιά που πυροδότησε το ενδιαφέρον όχι μόνο ανάμεσα στους ειδικούς ερευνητές της ιστορίας, αλλά και ανάμεσα σε ανθρώπους που ασχολούνται μαζί της αποσπασματικά και περιστασιακά. Απαντήσεις στο τι συνέβη, ποιος έφταιξε και φτάσαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή δόθηκαν μέσα από νέες εκδόσεις βιβλίων και νέα στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας. Μεγάλο και το ενδιαφέρον των νεότερων Ελλήνων που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το τι συνέβη πριν εκατό χρόνια.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

ΚΑΠΝΑΠΟΘΗΚΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Βρισκόταν στο Ο.Τ 192, επί της οδού 21ης Ιουνίου αρ.26 και ήταν ένα τριώροφο κτίριο, που ανεγέρθηκε το 1923. Οι διαστάσεις του ήταν 15Χ30 μ. και οι όψεις του λιτές χωρίς κανένα διάκοσμο. Η τοιχοποιία ήταν από λιθοδομή και πλινθοδομή και η στέγη ξύλινη με επικάλυψη κεραμιδιών. Το δάπεδο του ισογείου ήταν στρωμένο με σκυρόδεμα και τα μεσοπατώματα ήταν ξύλινα, το ίδιο και η εσωτερική σκάλα.

Σήμερα του Αγίου Μηνά του ‘θαυματουργού’ ο λαός μας με την επίκλησή του, του προσέδωσε την ικανότητα να ανευρίσκει κανείς τα όποια κλοπιμαία ή να φανερώσει άλλα απολεσθέντα…, παρετυμολογώντας το Μηνάς-μηνώ=φανερώνω, εφευρίσκω…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος - πρώην Λυκειάρχης.

Την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου στη Μικρά Ασία το 922 ακολούθησε η άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού με χιλιάδες μικρασιάτες πρόσφυγες.
Στις 26 Αυγούστου 1922 οι ελληνικές αρχές εγκατέλειψαν τη Σμύρνη.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Οι δίδυμες καπναποθήκες Άγκο Ποπώφ επί της Βενιζέλου και η καπναποθήκη της Αυστροελληνικής επί της Ν. Παναγιώτου είναι οι μοναδικές που σώζονται από τις εννιά συνολικά που υπήρχαν στην πόλη μας. Οι υπόλοιπες κατεδαφίστηκαν πριν από 30 και πλέον χρόνια και μαζί τους χάθηκε και ένα κομμάτι της συλλογικής μνήμης, αφού τα πρωτοβιομηχανικά αυτά κτήρια πάντα αποτελούσαν ένα ιδιαίτερο σημείο αναφοράς των κατοίκων.

Γράφει η Αναστασία Θεοδωρίδου.

Σ΄ ένα κόσμο που εγκλωβίζεται συνεχώς μέσα σε κανόνες και δομημένους τρόπους συμπεριφοράς, ψάχνουμε την Ελευθερία.
Εδαφική, προσωπική, καθώς μαστιζόμαστε από συνεχείς τάσεις επεκτατισμού.
Η Ελευθερία σαν έννοια υποδηλώνει την βαθύτερη ανάγκη να λειτουργούμε χωρίς φόβο, από οποιαδήποτε εισβολή στην προσωπική ακτίνα που μας αναλογεί.

Ο Χειμώνας με όσα συνεπάγεται για τα νοικοκυριά του ν. Κιλκίς βρίσκεται προ των πυλών. Η πτώση της θερμοκρασίας και η ανάγκη θέρμανσης των κατοικιών δημιουργούν φέτος, λόγω της διεθνούς κρίσης των καυσίμων, πρόσθετα προβλήματα στον οικογενειακό προϋπολογισμό κάθε οικογένειας.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Μετά το «καλάθι της νοικοκυράς» έχουμε τώρα το «καλάθι του νοικοκυριού», το οποίο σε κάτι με «καπαμά» παραπέμπει, σύμφωνα με την τηλεοπτική απάντηση ενός ηλικιωμένου που έγινε viral. Το σίγουρο είναι ότι με τις ανεξέλεγκτες τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης στα σούπερ - μάρκετ έχουμε χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια και αφού περί αυγών έχω γράψει σε προηγούμενο σημείωμά μου ας γράψω τώρα και για τα καλάθια και για τους τεχνίτες που τα κατασκεύαζαν.

Του Παναγιώτη Αδάμου.

Δεν θα πούμε κάτι καινούριο αν διαπιστώσουμε ότι τα τελευταία χρόνια ο πλανήτης έχει μπει, από πολλές απόψεις, σε μια φάση αστάθειας που γεννά αβεβαιότητα και φόβους για το μέλλον. Το κείμενο αυτό είναι μια – μικρής έκτασης – απόπειρα να επισημανθούν οι παράγοντες που δημιουργούν αυτή την αστάθεια. Δεν στοχεύει, φυσικά, σε μια εξαντλητική ανάλυση αυτών των παραγόντων αλλά σε μια συνοπτική παρουσίασή τους με σκοπό τον προβληματισμό των αναγνωστών.