Ήταν Οκτώβρης του 1982, ακριβώς πριν 40 χρόνια, όταν πραγματοποιήθηκαν εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ήταν η τρίτη φορά μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας (μεταπολίτευση), οι προηγούμενες πραγματοποιήθηκαν το 1974 και το 1978.

Του Νίκου Κωνσταντινίδη, Εκπαιδευτικού - Συγγραφέα.

«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει», λέει ο Νίκος Καζαντζάκης.

Ένας τέτοιος άνθρωπος,  προικισμένος με αρετές πολλές και αξίες αξεπέραστες, οξυδερκής και οξύνους, με βαθιά  παιδεία κι ανυπόκριτη ευαισθησία, ένας αγνός οραματιστής και δίκαιος αγωνιστής, που έδωσε ολάκερο το είναι του για τον Πόντο  και την Ελλάδα, είναι ο Λεωνίδας Ιασονίδης.

         Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Κάθε τέτοια ημέρα αποθεώνεται η μνήμη, και μαζί της έρχεται η γνωστή κουβέντα που αμφισβητεί, απαξιώνει και αποκαθηλώνει. Από την άλλη πλευρά φορτισμένες απαντήσεις κινδυνεύουν να ροκανίσουν την οφειλόμενη διαχρονική συμπαράταξη  όλων απέναντι σε επίβουλους της ομαλότητας της λειτουργίας του Πολιτεύματος.

Γράφει ο Νίκος Σιάνας.

Σε λίγες εβδομάδες η μαύρη επετειακή για τον ελληνισμό χρονιά θα περάσει στα κιτάπια της ιστορίας.
Μια χρονιά που πυροδότησε το ενδιαφέρον όχι μόνο ανάμεσα στους ειδικούς ερευνητές της ιστορίας, αλλά και ανάμεσα σε ανθρώπους που ασχολούνται μαζί της αποσπασματικά και περιστασιακά. Απαντήσεις στο τι συνέβη, ποιος έφταιξε και φτάσαμε στην Μικρασιατική Καταστροφή δόθηκαν μέσα από νέες εκδόσεις βιβλίων και νέα στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας. Μεγάλο και το ενδιαφέρον των νεότερων Ελλήνων που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το τι συνέβη πριν εκατό χρόνια.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

ΚΑΠΝΑΠΟΘΗΚΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Βρισκόταν στο Ο.Τ 192, επί της οδού 21ης Ιουνίου αρ.26 και ήταν ένα τριώροφο κτίριο, που ανεγέρθηκε το 1923. Οι διαστάσεις του ήταν 15Χ30 μ. και οι όψεις του λιτές χωρίς κανένα διάκοσμο. Η τοιχοποιία ήταν από λιθοδομή και πλινθοδομή και η στέγη ξύλινη με επικάλυψη κεραμιδιών. Το δάπεδο του ισογείου ήταν στρωμένο με σκυρόδεμα και τα μεσοπατώματα ήταν ξύλινα, το ίδιο και η εσωτερική σκάλα.

Σήμερα του Αγίου Μηνά του ‘θαυματουργού’ ο λαός μας με την επίκλησή του, του προσέδωσε την ικανότητα να ανευρίσκει κανείς τα όποια κλοπιμαία ή να φανερώσει άλλα απολεσθέντα…, παρετυμολογώντας το Μηνάς-μηνώ=φανερώνω, εφευρίσκω…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος - πρώην Λυκειάρχης.

Την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου στη Μικρά Ασία το 922 ακολούθησε η άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού με χιλιάδες μικρασιάτες πρόσφυγες.
Στις 26 Αυγούστου 1922 οι ελληνικές αρχές εγκατέλειψαν τη Σμύρνη.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Οι δίδυμες καπναποθήκες Άγκο Ποπώφ επί της Βενιζέλου και η καπναποθήκη της Αυστροελληνικής επί της Ν. Παναγιώτου είναι οι μοναδικές που σώζονται από τις εννιά συνολικά που υπήρχαν στην πόλη μας. Οι υπόλοιπες κατεδαφίστηκαν πριν από 30 και πλέον χρόνια και μαζί τους χάθηκε και ένα κομμάτι της συλλογικής μνήμης, αφού τα πρωτοβιομηχανικά αυτά κτήρια πάντα αποτελούσαν ένα ιδιαίτερο σημείο αναφοράς των κατοίκων.

Γράφει η Αναστασία Θεοδωρίδου.

Σ΄ ένα κόσμο που εγκλωβίζεται συνεχώς μέσα σε κανόνες και δομημένους τρόπους συμπεριφοράς, ψάχνουμε την Ελευθερία.
Εδαφική, προσωπική, καθώς μαστιζόμαστε από συνεχείς τάσεις επεκτατισμού.
Η Ελευθερία σαν έννοια υποδηλώνει την βαθύτερη ανάγκη να λειτουργούμε χωρίς φόβο, από οποιαδήποτε εισβολή στην προσωπική ακτίνα που μας αναλογεί.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Θρασύβουλο τον βαφτίσανε, Θράσο τον φωνάζανε. Φτωχή η οικογένειά του και δύσκολα τάφερνε βόλτα. Μέσα στη στέρηση μεγάλωσε ο Θράσος. Στέρηση απ’ όλα. Φαΐ με το σταγονόμετρο, ρούχα άθλια κι αυτά του μεγαλύτερου αδελφού του και μ’ αυτά και μ’ αυτά μπήκε ο Θράσος στην εφηβεία. Εκεί να δεις στέρηση. Στα ντουζένια του ο Θράσος αλλά πού να σταυρώσει γκόμενα. Τσίμα τσίμα πήρε το χαρτί από το Λύκειο, έκανε το φανταρλίκι του και μπήκε στη ζωή. Ασχολήθηκε με το εμπόριο. Έσπασε τα μούτρα του στην αρχή αλλά πιάστηκε για τα καλά στη συνέχεια.