Δηλαδή τώρα που άλλαξε ο Αλογοσκούφης κι έβαλε τα ρούχα του ο Παπαθανασίου - υφυπουργός του μέχρι πρό τινος- θα αλλάξει και η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης; Θα ανασάνουν οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι; Θα αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα ώστε να ανασάνει και η αγορά; Θα σταματήσουν να ληστεύουν τους πολίτες οι τράπεζες και τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια; Θα ελεγχθούν και θα παταχθούν τα καρτέλ της αγοράς;

Η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση δήμου Δοϊράνης, Νέα Εποχή, με επικεφαλής των Κώστα Τερζενίδη, καταδικάζει, με τον πιο έντονο τρόπο, τη δολοφονική ισραηλινή βαρβαρότητα, τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, και την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τις ηγετικές δυνάμεις της Ε.Ε., που στηρίζουν και συνεργούν σ’ αυτήν την εγκληματική και φασιστική πολιτική.

Εδώ και χρόνια προσπαθούμε και καταφέραμε να ψαλιδίσουμε έως να μηδενίσουμε τις ελπίδες των νέων για το μέλλον για απασχόληση πέραν των επτακοσίων ευρώ  και απελευθέρωση για άλλες δραστηριότητες για την δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας σπάζοντας τον γυάλινο κόσμο που τραγουδάμε επί σειρά ετών. Ταμπουρωθήκαμε πίσω από συμβιβασμούς και ωχαδελφισμούς και οδηγήσαμε την νεολαία σε έκρηξη ως αφετηρία για ανάλογη πανευρωπαϊκή αντίδραση όμοια με τον Μάη του 68 στο Παρίσι.

Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος και όλη η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί ένα λαό να ξεκληρίζεται. Αναλώνονται σε λόγια ευχές και ευσεβείς πόθους δίνοντας την δυνατότητα στο Ισραήλ να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα. Η αβελτηρία και η δυστοκία τους, αν δεν είναι μεθοδευμένη, δίνει τον απαραίτητο χρόνο στον θύτη να εξοντώσει με καλυτέρους όρους το θύμα. Παρόλα αυτά για την απενεχοποίησή τους συνεχίζουν,  αν δεν κρατούν τις ίσες αποστάσεις, να εξισώσουν τον θύτη με το θύμα και στην σκληρότερή τους κριτική να ομιλούν μόνο για υπερβολική αντίδραση του  Ισραήλ , λες και το μόνο λάθους των Ισραηλιτών  είναι πως σαν λαός δεν είναι τόσο ευαίσθητος όσο θα έπρεπε.

Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο θεός γελάει. Είναι μια περίφημη ρήση του Αινστάιν που την θυμήθηκα ετούτες τις μέρες. Για όσα δευτερεύοντα κατατρύχουν τη σκέψη μας, τις πράξεις μας, τα σχέδιά μας για το άμεσο και απώτερο μέλλον.
Κι αρκεί η στροφή της Μοίρας κατά μια μοίρα για να καταδείξει πόσο νυχτωμένοι στον κάμπο βαδίζουμε. Για να αλλάξουν σκέψεις, σχέδια, πράξεις, προτεραιότητες σε χρόνο dt.

Tα νοσοκομεία έχουν γεμίσει με μαύρες σακούλες από ακρωτηριασμένα μέλη παιδιών.
Οι ιατροί, άυπνοι επί τρία 24ωρα, χειρουργούν στο πάτωμα, τις πιο πολλές ώρες της ημέρας δίχως φως. Η Γάζα είναι  ένα μέρος όπου, πλέον, δεν κοιμάται κανείς. Και ενώ προσπαθώ, μάταια, να διώξω από το στήθος μου αυτό το βάρος που μου κάνει ακανόνιστη την αναπνοή, έρχεται η Τσεχία, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως  θεσμικός «μου» εκπρόσωπος και προσπαθεί να εξοστρακίσει τις τύψεις μου: οι Ισραηλινοί εισβολείς βρίσκονται σε άμυνα.

Καίγονται για ρευστό χρήμα οι αγρότες, ιδιαίτερα εκείνοι που παρέδωσαν το στάρι τους από το καλοκαίρι κι ακόμα δεν πληρώθηκαν. Σεβαστή λοιπόν η θεση του προέδρου της ΕΑΣ Χαρ. Παυλίδη, αλλά μάλλον οφείλει να αναθεωρήσει τη στάση του στο ζήτημα των πληρωμών. Στην ΑΤΕ υπάρχουν ήδη “ζεστά” 2,5 εκατ. ευρώ  με τα οποία μπορούν να πληρωθούν την προκαταβολή οι αγρότες. Μάλιστα η  Τράπεζα διασφαλίζει τα συμφέροντα της ΕΑΣ φροντίζοντας να της δώσει τη δυνατότητα να παρακρατήσει τις οφειλές των αγροτών προς αυτήν (ΕΑΣ).

Μια πόλη είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ή αν θέλετε, της ευρύτερης διοικητικής επικράτειας στην οποία ανήκει. Οπότε, καταστάσεις που καταγράφονται σε μια πόλη ισχύουν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον και σε ολόκληρη την επικράτεια. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Στην φωτογραφία έχει συλληφθεί μια στιγμή, από ένα τυπικό κρύο κυριακάτικο πρωινό λίγα εικοσιτετράωρα πριν τις Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων σε μια πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Ο γραφών και επίδοξος φωτογράφος στον δρόμο του για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, στο πλαίσιο της αιώνιας και διακαούς προσπάθειας του ανθρώπου για την ανεύρεση της λυτρωτικής ΑΛΗΘΕΙΑΣ, δεν προσπέρασε αδιάφορα αυτό το κυριακάτικο σκηνικό αλλά θεώρησε εύστοχο να το αιχμαλωτίσει.

Η φράση του τίτλου τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια φιγουράριζε στον γραπτό τοπικό τύπο τακτικά με αποτέλεσμα να εγγραφή με μελανά χρώματα στο μυαλό μου και να βγαίνει κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω τις σύγχρονες παραλλαγές της. Παρά φύση θεωρώ την χρήση της για βουλευτές ή υπουργούς σε έργα δημοτικού, νομαρχιακού, περιφερειακού και γενικά τοπικού ενδιαφέροντος. Μόνο σε εθνικά έργα αρμοδιότητας των υπουργών θα μπορούσα να δεχθώ φράσεις «με παρέμβαση του ….».

Να κλαις και να γελάς… Να μην ξέρεις που σταματά και που αρχίζει το τραγικό, το γελοίο και το κωμικό… Θυμηθείτε ποιο ήταν το πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών; Αν θα ανοίξουν τα καταστήματα της Αθήνας την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα!
Και γιατί να ανοίξουν μόνο της Αθήνας; Γιατί να δουλέψουν οι υπάλληλοι Κυριακή; Διασαλεύεται το ωράριο εργασίας, μπαίνει από την πίσω πόρτα η κυριακάτικη εργασία, δηλώσεις υπουργών, νομαρχών, δημάρχων, προέδρων εμπορικών συλλόγων, κομμάτων, συνδικαλιστών, ένα πραγματικό κομφούζιο.