Η Σαντορίνη είναι ένα μικρό νησί, με εκατομμύρια επισκέπτες όλο τον χρόνο, το οποίο έχει πολλές μικρές περιοχές και χωριά και το καθένα έχει τη δική του ατμόσφαιρα, υπέροχη θέα και εστιατόρια με διαφορετικές τιμές και ποιότητα κουζίνας. Μπορεί κανείς να βρει από υπέροχα πανάκριβα γκουρμέ μενού μέχρι και σουβλάκι στο χέρι αν θέλει απλά να ξεγελάσει την πείνα του.

Είναι γεγονός ότι η φυσική μας κατάσταση χειροτερεύει όλο και περισσότερο με την εργασία και το επιπρόσθετο άγχος των καθημερινών υποχρεώσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η απόδοσή μας και να κλονίζεται η υγεία μας. Η γυμναστική αποτελεί είδος πολυτελείας για πολλούς που δεν έχουν τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο να μετακινηθούν σε ένα γυμναστήριο προκειμένου να αποφορτιστούν από το καθημερινό στρες.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

«Φοβισμένε λαέ του Κιλκίς!». Έτσι ξεκίνησε την προεκλογική ομιλία του το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου βλέποντας απογοητευμένος από το μπαλκόνι των γραφείων του ΠΑΣΟΚ (21ης Ιουνίου και Εθνικής Αντίστασης) τους λιγοστούς συγκεντρωμένους. Κάποιοι στέκονταν διστακτικοί σε απόσταση, κάνοντας δήθεν βόλτες, γιατί φοβούνταν τους ασφαλίτες με πολιτικά που βρίσκονταν εκεί για να καταγράψουν τους παρευρισκόμενους και να ενημερώσουν τους «φακέλους», που 15 χρόνια αργότερα θα γίνονταν στάχτη και μπούλμπερη στην υψικάμινο της «Χαλυβουργικής». Πάλι καλά που είχε έρθει κι ένα πούλμαν με φοιτητές από τη Θεσσαλονίκη και η συγκέντρωση δεν κατέληξε σε πανωλεθρία, δικαιώνοντας το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ θα πάθει σοκ» που βροντοφώναζαν τις προηγούμενες μέρες ΟΝΝΕΔίτες της πόλης μας.

Ως Συντηρητικός βουλευτής του Workington και πρώην καπνιστής, αναγνωρίζω τις οξείες ανισότητες στην υγεία και κατανοώ τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της εκλογικής μου περιφέρειας και όλης της χώρας όταν πρόκειται να κόψουν το κάπνισμα.

Άρθρο του υπ. Βουλευτή Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΠΑ, στην ΑΥΓΗ: Με την ψήφο των πολιτών στις εκλογές της 21ης Μαΐου η κοινωνία καλείται να σταθεί απέναντι σε κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Το σπίτι σου είναι ο χώρος που ανυπομονείς να επιστρέψεις μετά από μια κουραστική μέρα στην δουλειά και θέλεις να είναι όμορφος και περιποιημένος. Θέλεις να εμπεριέχει την προσωπική σου πινελιά και να αναδίδει μια νότα ζεστασιάς και θαλπωρής. Για να το πετύχεις αυτό δεν έχεις παρά να διακοσμήσεις το σπίτι σου σύμφωνα με την αισθητική σου.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει" ( Καζαντζάκης). Όντως, ο άνθρωπος είναι αυτός που μετουσιώνει την ιδέα σε είδος. Ο άνθρωπος είναι που δίνει στη θεωρία  έμπρακτη υπόσταση. Αλλιώς  οι ιδέες θα έμειναν για πάντα φρούδες ελπίδες.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Περπατάει σαν χαμένος μέσα στο πλήθος ο Γιωργής. Πέρασαν δυο μήνες από την καταραμένη μέρα που τούφεραν την λατρεμένη εικοσάχρονη κόρη του την Κατερίνα μέσα σε μια μαύρη σακούλα μετά την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη. Ένα μάτσο σάρκες το αγγελούδι του. Τούδωσαν την σακούλα για να την θάψει. Σκοτείνιασαν τα πάντα γύρω του και τέλειωσε η ζωή του. Ολημερίς κι ολονυχτίς δυο μήνες τώρα αργοσβήνει ο Γιωργής.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Καθώς κορυφώνεται η προεκλογική αναμέτρηση ας θυμηθούμε τις προεκλογικές αφίσες που δέσποσαν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μετά την μεταπολίτευση και μέχρι το σωτήριον έτος 2000. Το Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς η Διακομματική Επιτροπή αποφάσισε ότι οι εκλογές της 9ης Απριλίου θα διεξάγονταν χωρίς αφίσες των υποψηφίων διότι η φρενίτις της «αφισορύπανσης», συνδεμένη με την έντονη πολιτικοποίηση της μεταπολίτευσης, είχε οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου αισθητική αμετροέπεια. Εν ολίγοις η κατάσταση είχε ξεφύγει και σύμφωνα με τις επιταγές των καιρών οφείλαμε ως εκλογικό σώμα και ως πολιτικό σύστημα να εκσυγχρονιστούμε. Το αγωνιώδες ερώτημα «εμείς πότε θα εκσυγχρονίου’μες;» προέβαλαν σε άπταιστη ποντιακή ακόμη κι αυτοί του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, που μέχρι τότε έριχναν μεγαλοπρεπείς μούντζες στο Σημίτη και την παρέα του.

Του Μιχάλη Τσερνικούδη.

Είμαι ο Σπουργίτης και το όνομα, μου το έδωσαν κάτι πιτσιρίκια λόγω χρώματος όταν ήμουν κουταβάκι, είμαι κάτι από διασταύρωση λυκόσκυλου με τσομπανόσκυλου. Όχι ότι το ξέρω από κάπου, αλλά ακούω που το λένε αυτοί που περπατούν δίπλα μου στον δρόμο. Είπα στον δρόμο, γιατί εκεί μένω, εκεί περιπλανώμαι, εκεί τρώω και κοιμάμαι. Δεν ήταν επιλογή μου. Όμως δεν θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί. Κάποιοι λένε ότι με παράτησαν όταν ήμουν ακόμη κουτάβι, κάποιοι άλλοι ότι γεννήθηκα από αδέσποτα.