Σε νηπιώδη κατάσταση το καταναλωτικό κίνημα στην Ελλάδα δείχνει να αντιλαμβάνεται εσχάτως πως αν δεν δράσει δυναμικά, δεν μπορεί να τα περιμένει όλα από ένα κράτος. Η προσκλήσεις για μποϊκοτάζ στο γάλα, εφόσον ξεπερνά την τιμή του ενός ευρώ/λιτρο,  θα ήταν αποδοτικές βραχυπρόθεσμα αν είχαν εκπαιδευτεί οιπολίτες να μην αντιμετωπίζουν μοιρολατρικά την αισχρή συμπεριφορά τμήματος - κι όχι κατ’ ανάγκην μικρού- της αγοράς.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθότος, τη στιγμή που υπάρχει συναίνεση από την αυτοδιοικητική οικογένεια για τη μείωση του αριθμού των Δήμων. Σήμερα, οι μισοί και πλέον Δήμοι της χώρας δεν μπορούν να απορροφήσουν, όχι Ευρωπαϊκά κονδύλια, όχι πόρους των Π.Ε.Π. αλλά ούτε τον Θησέα, δηλαδή τα δικά μας χρήματα. Πρέπει οι νέοι Δήμοι που θα προέλθουν από τις συνενώσεις το 2011 να βρουν μία άλλη πραγματικότητα, αλλά και ένα νέο οικονομικό πρόγραμμα στήριξης στην πορεία τους.

Το περιστατικό από τις Καστανιές με τον άτυχο 70χρονο που κατέληξε είναι εξόχως τραγικό και διδακτικό συνάμα. Πέθανε ένας άνθρωπος και δεν βρέθηκε ασθενοφόρο να το μεταφέρει στο νοσοκομείο, στα 10 χιλιόμετρα. Και δεν βρέθηκε ασθενοφόρο - όχημα υπάρχει δεύτερο- διότι δεν βγαίνουν όλες οι βάρδιες για δυο ασθενοφόρα σε ετοιμότητα όλο το 24ωρο. Λείπουν πέντε υπάλληλοι διασώστες.

Η προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυαμό με τη ισόρροπη ανάπτυξη μιας περιοχής αποτελεί αδήριτη ανάγκη, αλλά και χρήζει ιδιαίτερης εθνικής περιφερειακής και τοπικής φροντίδας.
Γι’ αυτό, το φετινό μήνυμα που επέλεξα να διατυπώσω ως πολίτης αυτού του τόπου για την παγκόσμια ημέρα για την προστασία του περιβάλλοντος καλύπτεται από την φιλοσοφία του “Σκέψου σφαιρικά, δράσε τοπικά”. Με μια επισήμανση: να τίθενται τοπικοί στόχοι με μετρήσιμους δείκτες. Μετά από ένα δύο ή περισσότερα χρόνια να μπορέσουμε να μετρήσουμε τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης και τη δυνατότητα αναστρεψιμότητάς της.

Ζούμε σε μια περιοχή της βόρειας Ελλάδας η οποία για πολλά χρόνια, για υποκειμενικούς και αντικειμενικούς λόγους, ήταν από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας μας. Η νεότερη ιστορία του τόπου μας, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την έλευση των προσφύγων από τον Πόντο, την ανατολική Θράκη, την Στενήμαχο, την Στρώμνιτσα κ.λ.π, δεν ξεπερνά τον ένα αιώνα. Χρόνος ελάχιστος για να καταγράψει κανείς τα σταθερά χαρακτηριστικά του τόπου μας, την κουλτούρα, τις παραδόσεις, την οικονομική και αναπτυξιακή του πορεία, πολύ περισσότερο όταν σε αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ένας εμφύλιος πόλεμος, με τις χειρότερες επιπτώσεις για τον νομό μας και μια μακρόχρονη περίοδος ψυχρού πολέμου κατά την διάρκεια του οποίου η αναπτυξιακή πορεία της περιοχής μας ήταν στην κατάψυξη.

Τα στοιχεία κερδοφορίας των επιχειρήσεων διατροφής είναι αποκαλυπτικά. Και συνάμα αποδεικτικά των στρεβλώσεων του ελληνικού καπιταλισμού.  Πουθενά στον κόσμο η άνοδος της τιμής του πετρελαίου δεν ώθησε τόσο ψηλά τις τιμές των ειδών καταναλωτή. Παντού στην υφήλιο οι επιχειρήσεις λειτουργούν για να έχουν κέρδη. Διότι αυτός είναι ο λόγος ύπαρξής τους. Πουθενά όμως οι επιχειρήσεις δεν αυξάνουν, σε συνθήκες κρίσης μάλιστα, τα κέρδη τους κατά 278% σε ένα χρόνο, όπως στην χώρα μας.

Εκλογές αλά Βαλκάνια στη γειτονική χώρα. Σε κεντρική πλατεία της μεγαλύτερης πόλης του αλβανόφωνου πληθυσμού, του Τέτοβου, βγήκαν οπλισμένοι οι κάτοικοι και γιόρταζαν τη νίκη του κόμματός τους με κουμπουριές. Εντάξει να οπλοφορούν εγκληματίες γιατί πρέπει να προστατεύσουν τις χασισοφυτείες τους, θεμιτόν. Αλλά και να πανηγυρίζουν εκλογικές νίκες; Σχεδόν βαρβαρικόν. Να έρχναν καμιά κουμπουριά, άντε να κροτάλιζαν λίγο τα καλάσνικοφ σε καμιά βάφτιση, σε ένα γάμο, ε, λαϊκά έθιμα είναι, τον ηρωικό χαρακτήρα ενός λαού θα αποδείκνυαν.

Στους 41 έφτασαν οι επίσημα καταγεγραμμένοι εργάτες που σκοτώθηκαν στα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα από την αρχή του 2008 στην Ελλάδα. Ένας, δηλαδή, κάθε 4 ημέρες. Φυσικά κανείς Υπουργός ή υπηρεσιακός παράγοντας, ούτε η ανεξάρτητη δικαιοσύνη ασχολήθηκαν να διερευνήσουν τις συνθήκες στους εργασιακούς χώρους. Ούτε βεβαίως τα ΜΜΕ, αφού το θέμα δεν «πουλάει».. Συναντήθηκε ο κ. Φώλιας με τους βιομηχάνους τροφίμων και τους ζήτησε να ρίξουν τις τιμές στα προϊόντα που παράγουν, δείχνοντας το «κοινωνικό τους πρόσωπο» και αυτοί απάντησαν ότι δεν μπορούν γιατί έχουν…πολλά έξοδα και «δε βγαίνουν».

Ετούτη την φορά, ας γίνουν τα παθήματα μαθήματα. Ο ψύχραιμός διάλογος είναι καιρός να αντικαταστήσει τις κραυγές φανατισμού και οπισθοδρόμησης. Αν συμφωνήσουμε πως οι 11 δήμοι είναι πολλοί - ποιος μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο;- η σκιαγράφηση του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη οφείλει να υπακούσει σε κριτήρια ανάπτυξης. Με τα μάταια στο μέλλον κι όχι στρέφοντας την πλάτη σ’ αυτό.

Ιδού ο πλέον αδυσώπητος νόμος, αυτός του κέρδους. Το φτηνό κάποτε ορυκτέλαιο αντικατέστησε μερικώς το ηλιέλαιο, αυτοτελώς και στα παράγωγά του. Τα περιθώρια κέρδους διευρύνθηκαν. Πλούτισαν κάποιοι, λίγοι,  άνθρωποι, ζημιώθηκαν μερικές χιλιάδες ή εκατομμύρια καθώς η διατροφή τους ελαφρώς δηλητηριάστηκε.