Βεβαίως και δεν πρέπει να γίνουν εκλογές Αλλά εξίσου βέβαιον είναι πως απέναντι στην οικονομική κρίση η πολιτική ηγεσία της χώρας και πρωτίστως η κυβέρνηση οφείλει να βρει απαντήσεις.

Χαίρομαι όταν μπορώ να κάνω προσλήψεις, δίνοντας ευκαιρίες σε νέους και νέες του τόπου..., μας έλεγε πριν λίγες ημέρες ένας άξιος άνθρωπος και επιχειρηματίας ο Παναγιώτης Γιαννούλης της «Anatomichelp».
Στη Νέα Σάντα εγκαταστάθηκε η επιχείρηση και σε λίγα χρόνια κατόρθωσε όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να κάνει και επενδύσεις ακόμα  και σε περίοδο κρίσης. Όχι μόνο να μην απολύει προσωπικό, αλλά να προσλαμβάνει και νέο και όλα δείχνουν, με βάση τις παραγγελίες από το εξωτερικό αναμένεται νέα μεγέθυνση του κύκλου εργασιών της.

Μια πολύ σημαντική νίκη στον αγώνα που δίνει, χρόνια, για το δικαίωμα των εργαζομένων στη μόνιμη και σταθερή δουλειά πέτυχε ο Δήμος Νίκαιας, η Δημοτική Αρχή της «Δημοκρατική Ενότητας» με επικεφαλής το Δήμαρχο σ. Μπενετάτο, που εκλέχθηκε με τη στήριξη του ΚΚΕ.
Από την 16η Απρίλη, 167 ακόμη συμβασιούχοι εντάχθηκαν και τυπικά στο μόνιμο προσωπικό του Δήμου, με αποτέλεσμα να είναι ο μοναδικός Δήμος της χώρας που «μετράει» ελάχιστους συμβασιούχους (εννέα), στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Οι 167 συμβασιούχοι ήρθαν να προστεθούν σε άλλους τόσους εργαζόμενους που μονιμοποιήθηκαν από την ίδια Δημοτική Αρχή, κατά τη διάρκεια της μέχρι σήμερα θητείας της.

Από το 2007 ανέβηκαν οι τόνοι στο δημόσιο διάλογο που ατύπως ή θεσμοθετημένα διεξάγεται στο Κιλκίς σχετικά με την αναγκαιότητα κατασκευής νέας νοσηλευτικής πτέρυγας στο νοσοκομείο Κιλκίς. Δυο χρόνια αργότερα, πέραν μιας τεχνικής προεργασίας σε …εμβρυακό επίπεδο, το θέμα παραμένει στην ολίγον νεφελώδη δέσμευση του Υπουργού Υγείας Δ. Αβραμόπουλου ότι βλέπει θετικά το έργο.

Ονειροπολώντας για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων αναμένω την παγκόσμια ημέρα της στις 28 Απριλίου με ανάμικτα και άναρχα εμφανιζόμενα στην σκέψη μου συναισθήματα. Σε ένα κόσμο με τους μισούς εργαζόμενους χωρίς ασφάλιση όπως πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε από τον αρμόδιο διεθνή φορέα δυσκολεύομαι να βρω δίοδο προβληματισμών για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.

Ουκ έστιν Εθνικός ή Ιουδαίος… Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ο Εθνικός να κατασπαταλά τους πόρους της γης κι ο Ιουδαίος να πεθαίνει της πείνας. Ούτε να ζει σε βάρος των άλλων καταπατώντας τις ελευθερίες τους  ο Ιουδαίος και να μην απολαμβάνει ίσα δικαιώματα  ο Εθνικός…
Στράβωσε ο κόσμος … Δεν  αρκεί η συμβολική Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού κάθε Άνοιξη να ισιώσει τον Άνθρωπο. Ακόμα και ο Λόγος του Θεανθρώπου φαντάζει ξένος στην ζοφερή κατρακύλα μας.

Των παθών και του Ελληνισμού ο Απρίλιος. Να θυμηθούμε δυο επετείους, σαν τις μέρες μας πριν εκατονταετίες. Στις 10 Απρίλη του 1826  η Έξοδος των πολιορκημένων από το Μεσολόγγι. Οχυρωμένοι πίσω από πετρόχτιστες ντάπιες, έναν φράχτη όπως περιφρονητικά τον ονόμασαν οι πασάδες, λίγες εκατοντάδες Άθρωποι απέδρασαν από τα ανθρώπινα μέτρα  Περισσότερα από δυο χρόνια άντεξαν δυο πολιορκίες από στεριά και θάλασσα. Κι όταν αποστεώθηκαν από την πείνα και δεν άντεχαν να κρατήσουν τα καροφίλια τους, αποφάσισαν την Έξοδο. Χάθηκαν οι πολλοί, κυρίως τα γυναικόπεδα. Αλλά ανύψωσαν τον φράχτη εκείνο σε παγκόσμιο σύμβολο ανυποταγής στη δουλεία, σε σύμβολο της αγωνιζόμενης ελευθερίας.

Το έχουμε ξαναγράψει η λειτουργία του ΚΕΝ δεν είναι πανάκεια, δεν λύνει όλα τα προβλήματα του Κιλκίς. Κάποιοι επαγγελματίες μπορεί να ωφελούνται. Θα πεις, εάν είναι να λειτουργήσει σε κάποια άλλη περιοχή, γιατί να μην μείνει εδώ. Πάντως από την εκδήλωση που έγινε στον πεζόδρομο, απουσίαζε ο επαγγελματικό κόσμος που εννοείται ότι ενδιαφέρεται. Ούτε η αγορά έκλεισε όπως θα έπρεπε. Καλά που έκλεισαν Νομαρχία και Δήμος και έσωσαν την κατάσταση οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τόσο καλά, δηλαδή, τόση αγανάκτηση!…

Ο ασφαλέστερος τρόπος για να διαπιστώσει ένας Κιλισιώτη πως πλησιάζουμε σε εκλογές είναι η εμφάνιση στις εφημερίδες ανακοινώσεων περί επίλυσης τοπικών θεμάτων ή ικανοποίησης τοπικών αιτημάτων τη βοηθεία του δείνα βουλευτή, ή με την παρέμβαση του τάδε βουλευτή υπουργού.
Το θρυλικό «κατόπιν ενεργειών μου» αντέχει στον χρόνο, αντέχει στις συνειδήσεις και ζει και βασιλεύει ως πολιτική πρακτική.

Το σχολείο δεν είναι μόνο ένας χώρος εκπαίδευσης, είναι και χώρος κοινωνικοποίησης. Έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και διαφορετικές ασχολίες.
Την  Τρίτη 31 Μαρτίου, στον χώρο της βιβλιοθήκης του ΓΕΛ Ευρωπού οι μαθητές της Β’ Λυκείου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν συγγραφέα. Έναν συγγραφέα που, όπως ανακαλύψαμε,  δεν διαφέρει σε τίποτα από εμάς τους «κοινούς θνητούς». Εμείς περιμέναμε να αντικρίσουμε έναν μυστήριο και λιγομίλητο άνθρωπο. Προς έκπληξη όμως όλων, ο συγγραφέας που μας επισκέφτηκε ήταν ένας άνθρωπος απλός, «κανονικός», με χιούμορ, που μπορούσε να επικοινωνήσει άμεσα με τους νέους.