Άρθρα Συνεργατών
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.
Άσχετη και εντελώς άστοχη ήταν τις προάλλες η αναφορά του Γεραπετρίτη στο έργο του Λυσία, "Υπέρ Αδυνάτου". Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται στον κοινωνικό αποκλεισμό που υπήρχε στην Αθήνα, κι εκφωνήθηκε το 403-402 π.Χ. ενώπιον της βουλής των Αθηναίων, στις αρμοδιότητες της οποίας υπάγονταν και οι χορηγήσεις επιδομάτων σε ανάπηρους πολίτες. Εν ολίγοις αναφερόταν στον κοινωνικό ρατσισμό, στις θεσμικές ανισότητες του κράτους, καθώς και στην προσπάθεια ενός ανάπηρου πολίτη να υπερασπισθεί το δικαίωμά του, για κρατικό επίδομα.
Του ΝΙΚΟΥ ΣΙΑΝΑ.
Όταν πριν από μερικά χρόνια άρχισαν να κλείνουν ή συγχωνεύονται τα σχολεία μας ήταν αρκετοί εκείνοι που έλεγαν ότι σε λίγα χρόνια στα χωριά μας θα ζουν μόνο υπερήλικες. Δυστυχώς οι προβλέψεις τους επαληθεύτηκαν, το επιβεβαίωσε άλλωστε και η πρόσφατη απογραφή, με τα δυσάρεστα και για τον νομό μας αποτελέσματα. Η απογραφή επιβεβαίωσε το μέγα δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.
(Η γενναιόδωρη ζητιάνα που έσωσε δεκάδες ορφανά φονευθέντων αγωνιστών του 1821, από την πείνα)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος - πρώην Λυκειάρχης.
Ο όρος «ψωροκώσταινα» χρησιμοποιείται στην εποχή μας, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν με απαξιωτική έννοια, με σκοπό να αποδώσει την κακομοιριά και την οικτρή και άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Οι περισσότεροι Νεοέλληνες νομίζουν ότι το «ψωροκώσταινα» είναι μια λέξη πλαστή που φτιάχτηκε για να τονίσει όπως προείπαμε τα χάλια της κρατικής οικονομίας, αλλά δεν είναι έτσι.
Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.
Καλό μήνα μ’ ένα χρονολόγιο συμβάντων στο Ν. Κιλκίς το πρώτο δεκαπενθήμερο του μηνός Φεβρουαρίου (πριν το 1950)
1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
1914: Ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Εμμανουήλ Ρέπουλης επισκέπτεται το Κιλκίς και διατάσσει τη λήψη υγειονομικών μέτρων για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων ευλογιάς.
Το ένα είχε ανεγερθεί με δαπάνες του κράτους την περίοδο 1929 -1932(Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, με υπουργό παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου), ήταν διθέσιο μονώροφο, λιθόκτιστο και κατά το ήμισυ στην δυτική πλευρά είχε και υπόγειο, στη θέση του σήμερα βρίσκεται το Γυμνάσιο Πολυκάστρου.
Γράφει η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ.
Μάρτιος του 2000. Μαθήτρια τότε της Έκτης δημοτικού, καθώς πήγαινα με τα πόδια στο σχολείο, έβλεπα τους περαστικούς να κρατούν στα δυο χέρια τους ένα παιχνιδάκι μικρό τσέπης, που είχε τη μορφή γάτας ή σκύλου και αφοσιωμένα να πατούν τα πλήκτρα του. Όταν έφτανα στην αυλόπορτα του σχολείου η κατάσταση ήταν ακριβώς η ίδια.
Οι μαθητές -περιμένοντας για την πρωινή προσευχή- περιφερόταν στην αυλή του σχολείου όλοι μ’ αυτό το παιχνίδι στα χέρια.
Του ΜΑΚΗ ΙΩΣΗΦΙΔΗ, Δάσκαλου.
- Ε, ψιτ νεαρέ, άκουσέ με για λίγο. Περπάταγα στο στενό πεζοδρόμιο αντίθετα από σένα και την κοπέλα σου. Δεν σ’ έκοψα παραπάνω από 22-23 χρονών. Σε είδα φουριόζο να σκουντάς τον παππούλη που πήγαινε με το μπαστουνάκι του αργά και σας έκλεινε τον δρόμο για να προσπεράσετε. Σε άκουσα να γρυλίζεις:
- Άντε από δω ρε κωλόγερε, δεν πας στο σπίτι σου να πεθάνεις που μου θέλεις και βόλτες, ερείπιο, ασταδιάλα…
Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΙΓΚΟΣ.
Αγαπημένη μου σε θυμάμαι στο γυμνάσιο να μου μιλάς με σιγουριά για τα ιερά και τα όσια του έθνους, τους θεσμούς της πολιτείας και τους κανόνες. Και μέσα σε όλα τούτα κυριαρχούσαν ο Άναξ, η Άνασσα και η Βασιλομήτωρ ως θεμέλια και ρυθμιστές του πολιτεύματος, μαζί με τον Στρατό και το κόμμα μας την ΕΡΕ, που έγραφε και συνάμα δίδασκε ιστορία σύμφωνα με τις ανάγκες του νικητή μιας εποχής. Η ιστορία του σχολείου έφτανε μέχρι τον Καποδίστρια, μα οι «προαιώνιοι» εχθροί του έθνους ήσαν παρόντες σε κάθε ευκαιρία. Όλα τα δικά μας στρογγυλεμένα και ανώδυνα, και όλα των «άλλων» μισητά και ερεβώδη.
Οι ξεριζωμένοι Έλληνες της Μικρασιατικής Καταστροφής, χωρίς επιστροφή…
Συντάκτης: Eidisis.gr
Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.
Ζώντας μια διαφορετική της οικονομικής κρίσης, κρίση, αυτής του προσφυγικού προβλήματος ή του μεταναστευτικού, θα προσπαθήσω να κάνω μια ιστορική αναδρομή για την κατάσταση των δικών μας προσφύγων, κατά και μετά τον ξεριζωμό τους από την πατρογονικές εστίες τους, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, προκειμένου να συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα, να διαπιστώσουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές.
Νίκος Κωνσταντινίδης: Αποχαιρετώντας τον δάσκαλο των δασκάλων, Δημήτρη Νικοπολιτίδη
Συντάκτης: Κωνσταντινίδης Νίκος
Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023, μία η ώρα το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κιλκίς, αποχαιρετήσαμε τον δάσκαλο των δασκάλων, τον λαμπρό φιλόλογο, θεατρικό συγγραφέα και συντάκτη ποντιακού λεξικού, τον Δημήτριο Νικοπολιτίδη.
Καμωμένος από αυθεντική στόφα ανθρώπου, που σέβεται τον εαυτό του, τον πολιτισμό του και τη γλώσσα του, πορεύτηκες στη ζωή αφήνοντας πίσω σου ανεκτίμητες παρακαταθήκες. Υπήρξες άνθρωπος που έδινε αξία στην ανθρωπιά, επιστήμονας που τιμούσε την επιστήμη και δάσκαλος που αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα για τους μαθητές του.