Γράφει η Δέσποινα Ξιφιλίδου, φιλόλογος.

Μονοθεϊστική θρησκεία είναι και το Ισλάμ, με μανιφέστο της το Κοράνι, που δίδαξε ο προφήτης Μωάμεθ αναγνωρίζοντας ως Θεό τον Αλλάχ, ο οποίος και προκαθορίζει τη μοίρα - κισμέτ- του έθνους του.
Κάθε θρησκεία εμπεριέχει τη φιλοσοφία της και τις παραδόσεις της, αφού ασχολείται με εσχατολογικά - υπαρξιακά προβλήματα και τις εκφάνσεις της ζωής…

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, Δάσκαλος.

Νυχτώνει στα μάτια του μπαρμπα-Θόδωρου. Καθηλωμένος στο κρεβάτι του στο γηροκομείο αναπολεί τη ζωή του.
Βλέπει ένα οχτάχρονο αγοράκι, τον Θοδωρή, να αλωνίζει με τους φίλους του τα τσαΐρια στο χωριό που γεννήθηκε. Βλέπει τον Θοδωρή έφηβο να δουλεύει σκληρά στα χωράφια δίπλα στον πατέρα του. Τον παρακολουθεί στα εικοσιπέντε του να ανταλλάσσει κρυφές ματιές με τη συγχωριανή του την Ελένη που χορεύει πρώτη στο πανηγύρι του χωριού. Ο φτερωτός Θεός του έρωτα κεντάει την καρδιά τους και γρήγορα ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Όταν έρχονται στη ζωή τους τα δύο αγόρια τους, μετακομίζουν στην κοντινή επαρχιακή πόλη για μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Από τα σωστά πολιτεύματα καλύτερο είναι εκείνο που διοικείται από τους καλύτερους, αναφέρει  ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του (Πολιτικά Γ 35). Δεν μένει δηλαδή μόνο στις επιμέρους ιδεολογικές διαφορές, αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα, αναδεικνύοντας την προσωπική αξιοσύνη του καθενός, ως ένα ουσιώδες στοιχείο, στην αναβάθμιση των πολιτικών θεσμών και στην περαιτέρω βελτίωσή τους.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Ο αείμνηστος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Νεοκλής Σαρρής, σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του υπήρξε απόλυτα προφητικός.

Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Κάποιοι προσπαθούν να μας απονευρώσουν για να πονέσουμε λιγότερο, όταν χάσουμε το δόντι μας».

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Ένα κόμμα δεν είναι μόνο η ιδεολογία του. Είναι και η λειτουργία του.  Δεν έχει σημασία το τι  λέει, αλλά το τι κάνει για να κάνει πράξη αυτά που  λέει. Ο άνθρωπος  είναι αυτός που δίνει αξία στις έννοιες και όχι οι έννοιες στον άνθρωπο. Δεν είναι άλλωστε ίδιοι όλοι όσοι ασκούν το ίδιο επάγγελμα ή λειτούργημα, είτε πρόκειται για μαθητές είτε για βουλευτές είτε και για δικαστές. Ο καθένας έχει τις δικές του «εγγραφές», τη δική μόρφωση και παιδεία. Και μέσα στο ίδιο κόμμα οι χαρακτήρες των ανθρώπων είναι διαφορετικές.

Γράφει η Σοφία Κεσίδου.

Με αφορμή τηλεπαιχνίδι ακραίου εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πέρα από τα προφανή για τα οποία γράφτηκαν πολλά, γυρνούν συνεχώς στο μυαλό μου τα βιβλία του Στρατή Τσίρκα, αγαπημένου συγγραφέα της νιότης μου.

Γράφει o Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 6 μ. μ. και το ημερολόγιο 6 Σεπτεμβρίου 1955.

Ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης ζει μια εφιαλτική νύχτα, που σημάδεψε για μια ακόμη φορά την συρρίκνωση του Ελληνισμού  της Βασιλεύουσας.

Τα Σεπτεμβριανά γεγονότα της Πόλης, όπως ονομάσθηκαν, μας οδηγούν στο μεγάλο εθνικό θέμα της Κύπρου.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος.

Πριν από ακριβώς 98 χρόνια, έλαβε χώρα η μεγαλύτερη καταστροφή που γνώρισε ποτέ ο Ελληνισμός. Το Ορθόδοξο Γένος μας έχασε την από αιώνων Ελληνική Ιωνία, ενώ χιλιάδες Έλληνες έχασαν τις περιουσίες και τις οικογένειές τους και ξεριζώθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες. Αιτία της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν η μυθική “Μεγάλη Ιδέα” της Ελλάδας των “Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών” και ο πολιτικός Διχασμός. Μία ιδέα που είχε τις ρίζες της στην εποχή της Αλώσεως (1453) και έδινε ελπίδα και προσδοκία στον αλύτρωτο Ελληνισμό. Όμως οι μακροχρόνιες πολιτικές διχόνοιες, τα σφάλματα των στρατηγικών σχεδιασμών, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας και η υπεροπτική υποτίμηση του αντιπάλου, έφεραν τελικά το θλιβερό αυτό αποτέλεσμα, τον μαύρο Σεπτέμβρη του 1922...

Του Νίκου Σιάνα.

Αμέτρητα τα εξωκκλήσια ανά την ελληνική επικράτεια, κτισμένα άλλα σε λόφους, άλλα σε ψηλές βουνοκορφές και άλλα στα λαγκάδια, με τα περισσότερα να είναι αφιερωμένα στην Παναγία μας, σε γνωστούς αγίους καθώς και τοπικούς νεομάρτυρες. Το καθένα από αυτά έχει την δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία, πολλά συνεχίζουν έως σήμερα να προσελκύουν πλήθος πιστών και τα πανηγύρια τους παραμένουν ακόμη ζωντανά και ξακουστά όπως τα χρόνια τα παλιά.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν συνειδητοποιήσει ότι προλαμβάνοντας τις ασθένειες κερδίζουμε χρόνια ζωής για τους ανθρώπους και χρήματα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι γιατροί, από θεραπευτές των ασθενειών και των επιπλοκών τους, μετατρέπονται σταδιακά σε προστάτες της υγείας ασκώντας προληπτική ιατρική.