*Γράφει ο Θεόδωρος Πασσαλίδης πρ.Βουλευτής

Πέρασαν 22 χρόνια από τον θάνατο ενός κορυφαίου λαϊκού τραγουδιστή όλων των εποχών. Πέθανε 14 Σεπτεμβρίου 2001. Τα κανάλια κρατικά και ιδιωτικά πρέπει να παίζουν Στέλιο Καζαντζίδη. Δεν πρέπει να τον ξεχάσουν, το ζητάει ο κόσμος. Ο Στέλιος δεν σπούδασε σε κανένα ωδείο, σε καμία σχολή. Η φύση τον προίκισε με τα σπάνια μοναδικά και ανεπανάληπτα φωνητικά προσόντα που φεύγουν στα ουράνια. Εάν ο Καζαντζίδης είχε την ανάλογη μουσική παιδεία θα μπορούσε να διαπρέψει με μεγάλη επιτυχία σαν βαρύτονος όπερας στην παγκόσμια μουσική σκηνή όπως έγραψε κάποιος με εξιδεικευμένες γνώσεις και εμπειρία πάνω στο θέμα αυτό.

Γράφει ο Χρήστος Σπίγκος.

Διάβασα το βιογραφικό του κ. Στέφανου Κασσελάκη και εντυπωσιάστηκα. Αυτοδημιούργητος με σπουδές σε καλά σχολεία των ΗΠΑ και πενταετή εργασιακή εμπειρία στη GOLDMAN SACHS.

Ως εδώ θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση CEO σε κάποια πολυεθνική εταιρεία μεγέθους IBM και βάλε.

Γράφει ο Νίκος Κουζίνης.

Ουρές λοιπόν έξω από τα αστυνομικά τμήματα για να αλλάξουν οι πολίτες τις παλιές χειρόγραφες ταυτότητες με τις ισχύουσες δακτυλογραφημένων χαρακτήρων. Κι αυτό για να μην αναγκασθούν να τις αλλάξουν αργότερα με τις τσιπαρισμενες που θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Και τι υποδηλώνουν οι ουρές έξω από τα αστυνομικά τμήματα;

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία και φιλοσοφία υπάρχει η αγάπη για την πατρίδα. Κάθε φορά που καίγεται ένα κομμάτι ελληνικού δάσους, καίγεται ένα κομμάτι μας. Και μαζί με τα σπίτια που καίγονται, καίγονται και τα όνειρα των Ελλήνων.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Κατάγομαι από κυνηγετική οικογένεια, από πάππου προς πάππον που λένε. Όταν ήμουν μικρός το σπίτι μας θύμιζε οπλοστάσιο με τις 4 καραμπίνες που είχε ο πατέρας μου – τι τις ήθελες τόσες; - συν ένα δίκαννο «σούπερ ποζέ».

Του Στέφανου Παραστατίδη, βουλευτή Κιλκίς ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝ.ΑΛ.

Διαβάζω και ακούω από επίσημα κυβερνητικά χείλη για πολλαπλές εστίες σε πυρκαγιές που παραπέμπουν σε εμπρηστές.

Σύμφωνα με τους ειδικούς (σχ.1), όταν ξεκινά μια δασική πυρκαγιά και ανάλογα με την καύσιμη ύλη, δημιουργεί ένα ισχυρό ανοδικό ρεύμα αέρα πάνω από αυτή, που παρασύρει φλεγόμενα τμήματα καύσιμης ύλης από την επιφάνεια του εδάφους προς τα πάνω. Αυτά μπορεί να φτάσουν σε μεγάλο ύψος και κατόπιν να ξαναπέσουν στο έδαφος.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης μετά από μια μακρά περίοδο αφάνειας και μαρασμού ξανάρθε στο προσκήνιο με την κυβέρνηση Παπαναστασίου. Στις 24 Μαρτίου 1924, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου υποβάλλοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του δεσμευόταν για την αναγεννητική πορεία του θεσμού.

Του Στέφανου Παραστατίδη, βουλευτή Κιλκίς ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής.

Στο χθεσινό μου κείμενο επισήμανα πώς οι διαρκείς απόπειρες να μετριαστεί επικοινωνιακά η ζημιά από τις πυρκαγιές, με την κατασκευή εχθρών -εντός και εκτός της χώρας- είναι διαβρωτικές για οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του.

Ο δημόσιος διάλογος, υπό το βάρος της τραγικότητας της κατάστασης, μετατρέπεται σε εργαστήριο παραφιλολογίας, συνωμοσιολογίας, σπέκουλας -μία εθνική αλλοφροσύνη.

Γράγει ο Χρήστος Σπίγκος.

Σε λίγες μέρες ανακοινώνονται τα δημοτικά ψηφοδέλτια. Στους περισσότερους Δήμους της χώρας κυριαρχούν οι «ανεξάρτητοι».

Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, που δηλώνουν ανεξάρτητοι, εκλιπαρώντας τους μηχανισμούς των Κομμάτων τους για λίγους σταυρούς. Και οι «ανεξάρτητοι» επικεφαλής, που έρχονται σε παρασκηνιακές συνεννοήσεις με τοπικές κομματικές οργανώσεις για να τύχουν μιας υποστήριξης, που δημόσια με στεντόρεια φωνή την ξορκίζουν.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Πολιτισμός που δεν ακυρώνει την βαρβαρότητα αλλά την επικυρώνει, δεν είναι πολιτισμός. Η σύγχρονη ιστορία δείχνει πως όσο τεχνολογικά προηγμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος γίνεται. Ο ιμπεριαλισμός,  η αποικιοκρατία, ο ναζισμός και ο φασισμός είναι δεν είναι φαινόμενα των Ζουλού της Αφρικής ή των Ινδιάνων της Αμερικής, αλλά της πολιτισμένης Ευρώπης.