Του Δημήτρη Ιωαννίδη, Δασκάλου/τ.Σχολικού, Συμβούλου.

Η Ιστορία του Νοσοκομείου του Κιλκίς είναι πολύ μεγάλη και η λειτουργία του, ογδόντα και πλέον χρόνια, όπως, και η προσφορά του δεν μπορεί να καταγραφεί στις λίγες σειρές ενός κειμένου από κάποιον μάλιστα που δεν είναι και ο πλέων ειδικός. Υπάρχουν πολλοί άλλοι, πιστεύω, που τα ξέρουν και τα έζησαν και εξακολουθούν να ζουν σήμερα και που αναπολούν με μεγάλη αγάπη, αλλά και θλίψη, το θεμέλιο λίθο του νοσοκομείου στις 4 Αυγούστου 1937. Αυτοί γεύτηκαν πρώτοι τη χαρά της εποχής για τη λειτουργία του και τη θλίψη της σημερινής του κατάστασης.

Του Βασίλη Φλωρίδη.

Το τελευταίο δίμηνο είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά σε ένα φαινόμενο που, οι τελευταίες δύο γενιές τουλάχιστον, δεν γνώριζαν. Μπροστά σε μία πανδημία. Το πρώτο συναίσθημα που όλοι βιώσαμε ήταν αυτό του φόβου. Το άγχος του θανάτου. Ο άνθρωπος είναι το μόνο από όλα τα όντα που έχει ένα πολύτιμο δώρο, αυτό της συνείδησης του εαυτού του. Αυτό όμως έχει και ένα ακριβό κόστος:

Γράφει ο Ιωσηφίδης Μάκης.

Εκεί, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1920 γεννήθηκε η Βασίλω στο μικρό χωριό της Μακεδονίας, σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε ακόμα να επουλώσει τις πληγές της μεγάλης καταστροφής του 22. Δύσκολη η ζωή στα σπίτια του Εποικισμού με τους ανθρώπους να προσπαθούν να επιβιώσουν δουλεύοντας όλο σχεδόν το μερονύχτι.

Γράφει η Ανθούλα Ναούμη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.                        

Δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Ημέρα που διεθνώς εορτάζεται η  Μητέρα, η Πηγή Ζωής Προσφοράς και Θυσίας, που τις αξίζει κάθε σεβασμός και απεριόριστη αγάπη. Γι’ αυτό σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό την ευλαβούντε και την τιμούν ανάλογα  με τα έθιμα τους.

Η παγκόσμια ημέρα της μάνας θα γιορταστεί την Κυριακή 10 Μαΐου. Φέτος, λόγω της καραντίνας, δεν θα γίνουν μαζικές εκδηλώσεις, δεν θα γίνουν συγκεντρώσεις, δεν θα εκφωνηθούν περιεκτικοί, αλλά προπαντός μεγαλόστομοι λόγοι, προβολής και εντυπωσιασμού.

Του Νίκου Σιάνα.

Όχι, κανείς δεν μπορεί να πει, «τι ωραία περάσαμε το Πάσχα» τρώγοντας στο μπαλκόνι μόνοι μας και με κλειστές τις εκκλησίες. Δεν πειράζει, πάνω απ’ όλα η υγεία, έτσι δεν λέμε; Του χρόνου, πρώτα ο Θεός, γεροί νάμαστε, όλο και κάποιο χωριό θα βρεθεί, κάποιο εξοχικό, κάποιο πατρικό ή της πεθεράς, δεν έχει σημασία.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Δύο είναι οι εξουσίες που κυριαρχούν στη χώρα: η εκτελεστική εξουσία και τα ΜΜΕ. Αυτές διαμορφώνουν κι εμπεδώνουν το πολιτικό κλίμα. Οι άλλες δύο, η νομοθετική και η δικαστική, είναι υποκείμενες στις δύο πρώτες, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση ελέγχει πλειοψηφικά τη βουλή και ορίζει την ηγεσία του Αρείου Πάγου, αλλά και τα  ΜΜΕ στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκφράζουν την κυβέρνηση.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης.

Η δημοκρατία ως έννοια, εκτός από πολιτική είναι και μαθηματική, αφού ορίζεται από την εκάστοτε πλειοψηφία.  Άλλη, όμως, η πλειοψηφία στο λαό κι άλλη στη Βουλή, ειδικά όταν αυτή ευνοείται από τον εκλογικό νόμο.  Το να έχει, δηλαδή, ένα κόμμα τη στήριξη του 1/3 του ελληνικού λαού, αλλά το  ποσοστό αυτό να του παρέχει τη δυνατότητα να κυβερνά τη χώρα, δεν είναι ούτε πλειοψηφία ούτε και δημοκρατία κατ' επέκταση.

Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης.

Μαύρη επέτειος για το Κιλκίς. Συμπληρώθηκαν εννιά χρόνια από τον Μάιο του 2011 όταν εγκαταστάθηκε ο ανάδοχος εργολάβος του δρόμου Νέας Σάντας - κόμβος Ασσήρου.

Του Στέφανου Παραστατίδη, Γραμματέα Οργανωτικού Κινήματος Αλλαγής. Η διαφάνεια και η αξιοκρατία συνιστούν βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας, ισχυροποιούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, ανακτούν τη σχέση εμπιστοσύνης κράτους/πολίτη, ενισχύουν το κράτος δικαίου.