«Γεννήθηκα στο Παρμοβάι, μια κωμόπολη κοντά στη Φιλιππούπολη. Είχα ωραία παιδικά χρόνια. Μου άρεσε το διάβασμα. Στην όγδοη τάξη διαβάζαμε απαγορευμένα βιβλία και ακούγαμε κρυφά Μπιτλς και Πινκ Φλόιντ. Ήταν σαν να περνούσαμε τα σύνορα να ταξιδεύαμε στη Δύση…
…στην αρχή χαρήκαμε με την περεστρόικα. Άνοιξαν τα σύνορα, το όνειρό μας. Ξαφνικά όλα διαλύθηκαν με απίστευτη ταχύτητα. Μείναμε άνεργοι με τον άνδρα μου.

Σε τούτη την χώρα έχουμε το πλέον ιδιότροπο πολίτευμα. Συνταγματικά μόνο οΠρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ανεύθυνος. Την της διακυβέρνησης έχει μόνο η εκλεγμένη κυβέρνηση.
Υπό κανονικές συνθήκες ο πρόεδρος θα ήταν ο μόνος ανεύθυνος. Ανεύθυνος είναι όμως και ο υπουργός. Ακούστε έναν οποιονδήποτε  να αναλύει ένα μείζον θέμα της αρμοδιότητάς του. Μόνο οι άλλοι ευθύνονται. Η αντιπολίτευση, οι πολίτες, η διεθνής κρίση, ο κομμουνισμός, ο ιμπεριαλισμός…
Αλλά και στους παρακάτω δεν περισσεύει η ευθύνη. Ακούσατε ποτέ έναν αγρότη να παραδέχεται ότι για το χάλι της γεωργοκτηνοτροφίας ευθύνονται και οι αγρότες που κάνουν αγώνες για να εισπράξουν όλη της επιδότηση της Ε.Ε. ως άμεση εισοδηματική ενίσχυση κι αλλίμονο έτσι και ένα κομμάτι κατευθυνθεί σε έργα υποδομών και αναδιαρθρώσεων. Κι όποιος αντιλέγει ας θυμηθεί τι συνέβη πρόσφατα με τον καπνό…
Έτσι είμαστε εμείς το άλας της γης. Ανεύθυνοι και καταγγελτικοί. Για τους άλλους που πάντα εκείνοι ευθύνονται.

Το γράψαμε κι εμείς, αλλά ήρθε να μας το υπενθυμίσει ο Γιάννης Μαγκριώτης αό το ΠΑΣΟΚ. Είναι λυπηρό ότι ουσιαστικός διάλογος ούτε καν απλή ενημέρωση υπάρχει για το μείζον αναπτυξιακό θέμα: την ένταξη του νομού Κιλκίς στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης.
Όσα πληροφορηθήκαμε είναι από τη συμπρωτεύουσα με την ευκαιρία κάποιων ενημερωτικών ημερίδων ή δημόσιων διαφωνιών στο εκεί διάλογο που αναπτύσσεται. Στο Κιλκίς επικρατεί η συνήθης αφωνία περί τα σημαντικά.
Ενώ για τα δευτερεύοντα βρίσκουμε και χρόνο και διάθεση να υψώσουμε τόνους, να διχαστούμε και η χωροθέτηση του Δικαστικού Μεγάρου αποτελεί ένα καλό παράδειγμα προς αποφυγή
Επομένως η πρωτοβουλία της ΤΕΔΚ να οργανώσει αύριο εσωτερικό διάλογο και για το θέμα του Ρυθμιστικού αποτελεί μια καλή αρχή. Και μακάρι να βρει μιμητές.

Η πληγή του διχασμού δεν λέει να κλείσει… Υψηλότερη τιμή στην εξατομίκευση  της ενίσχυσης στο καλαμπόκι και στα άλλα προϊόντα ζητούν οι Θεσσαλοί.
Και επιστρατεύουν δυο επιχειρήματα. Το ένα φωναχτά: Αρδεύουμε από γεωτρήσεις μεγάλου βάθους και επομένως το κόστος μας είναι υψηλότερο!
Το γεγονός ότι στο Κιλκίς λείπουν οι γεωτρήσεις και εν γένει το αρδεύσιμο νερό και επομένως η παραγωγή είναι χαμηλή σε άλλους νομούς, μεταξύ των οποίων και το Κιλκίς δεν συγκινεί τους φίλους μας Θεσσαλούς. Διότι το άλλο επιχείρημά τους είναι συντριπτικό. Εμείς σε Ευζώνους και Δοϊρανη μετα βίας μαζέψαμε 200 τρακτέρ. Εκείνοι σε Νίκαια και  Τέμπη μερικές χιλιάδες.
Δεν το φωνάζουν ετούτο το επιχείρημα, αλλά «φωνάζει» από μόνο του.
Ηθικό δίδαγμα δεν υπάρχει. Το σκέτο δίδαγμα είναι πως «αν δεν κλάψεις τσιτσί δεν έχει» Αφού η τσίπα εν γένει στην πολιτική υπάρχει μόνο ως μουσειακό είδος.

Με τέτοια που λένε δεν είναι καθόλου περίεργο που ενώ πέφτει η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται για να καταγράψει τα ποσοστά του 2007.
Θα το θυμάστε τον Αργύρη οι αναγνώστες μας. Ως υφυπουργό Γεωργίας δεν του σούραμε λίγα στην περίοδο που κυβερνούσε.

Γνωρίζουν οι αγρότες πως τα αιτήματά τους δεν λύνονται με μια υπουργική απόφαση. Ξέρουν, κι ας τους λένε, αγράμματους, πως προβλήματα δεκαετιών δεν αίρονται σε μια μέρα και σε ένα μήνα.
Γιατί λοιπόν βγήκαν στους δρόμους; Διότι αηδίασαν με το πολυετές δούλεμα. Να τους τάζουν παχειά λόγια οι κυβερνώντες και στην πράξη να στηρίζουν τους λίγους σε βάρος των πολλών (αγροτών), όπως καταγγέλλουν αριστεροί και δεξιοί πια..

Δια πάσαν νόσον και πάσαν αβελτηρίαν αποδεικνύεται φάρμακο ετούτη η διεθνής κρίση. Χρονίζουσες ασθένειες του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος, εγχώρια εγκλήματα της αγοράς, η ληστρική λειτουργία της οποίας επί ευπαθών ομάδων αποτελεί το σκάνδαλο τω σκανδάλων, η διαφθορά που κατατρώει το γλίσχρο εισόδημα ευπαθών ομάδων - ρωτήστε και τους αγρότες να σας πουν…- όλα τούτα και πολλά ακόμα αποκρύπτονται από όσους τα δημιούργησαν ή τα ανέχτηκαν και όλες οι ευθύνες μεταφέρονται στις πλάτες της διεθνούς κρίσης.
Ωσάν και τον Ιούλιο πριν την κρίση οι τιμές στα αγροτικά προϊόντα ήταν ανθηρές ή έκαναν πάρτι οι καταναλωτές όταν ψώνιζαν από τα σούπερ μάρκετ ή πλουσιοπάροχα αμείβονταν οι εργαζόμενοι ή αυγάτιζαν οι καταθέσεις των συνταξιούχων στις τράπεζες…

Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας,  είπε τη μεγάλη κουβέντα. «Ο Θεός έπλασε τον κόσμο και τον φόρτωσε στις πλάτες του αγρότη».
Παρακολουθούμε ετούτες τις μέρες τους αγρότες μας ακροβολισμένους στα πλαϊνά του κόμβου της εισόδου - εξόδου του Κιλκίς. Φωνάζουν πως η άγρια εκμετάλλευσή τους από τις εταιρείες τους έφερε σε απόγνωση. Ζητούν από την Πολιτεία να προστατεύσει κι αυτούς και τους καταναλωτές.
Ζητούν τα αυτονόητα, ζητούν να δουν κι αυτοί Θεού πρόσωπο…

Επειδή και ο φίλτατος υφυπουργός το επικαλέστηκε να πούμε δυο σταράτες κουβέντες…Δεν μπορεί να επικαλείται ως στοιχείο ή και τεκμήριο πετυχημένης αγροτικής πολιτικής η κυβέρνηση ότι πλήρωσε έγκαιρά τις κοινοτικές επιδοτήσεις.
Το ελέχιστο χρέος της έπραξε. Και όσοι (γαλάζιοι ή πράσινοι) δεν το έπραξαν κατηγορήθηκαν όχι για άσκηση καλής ή κακής πολιτικής αλλά για απλή ανικανότητα.