Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Στις 2.30 το πρωί της 10ης Φεβρουαρίου 1948 η Θεσσαλονίκη ξύπνησε από τους ήχους εκκωφαντικών εκρήξεων στο κέντρο της πόλης. Κάτοικοι και αρχές έμειναν άναυδοι πιστεύοντας αρχικά πως επρόκειτο για σαμποτάζ. Το ίδιο έκπληκτα ξύπνησαν και τα μέλη της επιτροπής του ΟΗΕ που έμεναν στα ξενοδοχεία «Μεντιτερανέ» και «Κοσμοπολίτ», μπροστά από τα οποία έπεσαν μερικά βλήματα. Επί μια ώρα οβίδες έπεφταν βροχή στην περιοχή της πλατείας Αριστοτέλους και της οδού Τσιμισκή αλλά και στις ανατολικές συνοικίες, σκοτώνοντας έναν Βρετανό στρατιώτη και τραυματίζοντας άλλους δυο. Από τους άμαχους οι απώλειες ήταν 5 νεκροί πολίτες και 8 τραυματίες. Οι υλικές ζημιές ήταν περιορισμένες αλλά αν οι οβίδες έβρισκαν το στόχο τους, που ήταν οι μεγάλες αποθήκες βενζίνης στο λιμάνι, οι συνέπειες θα ήταν πολύ σοβαρές.

Γράφει ο Δημήτρης Βλαχοπάνος*.

Είχα την εξαιρετική χαρά και τιμή να παρουσιάσω, την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου, την ιστορία του Ισαάκ Μιζάν -και μαζί της το ολοκαύτωμα των Εβραίων- στο Γυμνάσιο και Λύκειο Καμπάνη του νομού Κιλκίς, καθώς και στο 1^ο Γενικό Λύκειο της πόλης. Καλεσμένος από τους διευθυντές και τους συλλόγους διδασκόντων των τριών σχολείων, με πρωτοβουλία της συναδέλφου καθηγήτριας του Γυμνασίου - Λυκείου Καμπάνη, Βούλας Πετρά, πρόβαλα στους μαθητές ντοκουμέντο με τη συνέντευξη του Ισαάκ Μιζάν στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, την οποία διάνθισε ο φίλος και συνεργάτης Ηλίας Λάμπρης, παραγωγός του ντοκουμέντου, με εικόνες της εποχής και τη μουσική υπόκρουση του «Άσμα ασμάτων», σύνθεσης του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλη, που αποδίδει με την υπέροχη ζεστή φωνή της η Μαρία Φαραντούρη.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Με το άρθρο μου αυτό δεν επιθυμώ να θίξω καμία και κανέναν αλλά να αναδείξω αδυναμίες και δυνατότητες, παραταξιακές κι ατομικές, καθοριστικές για έναν  εκλογικό  αγώνα  που οσονούπω έρχεται. Οι άνθρωποι δεν κρίνονται μόνο από τη συμμετοχή τους στα πολιτικά, αλλά και από τη σιωπή τους. Από  την αποχή τους  στα  κοινωνικά και πνευματικά ζητήματα του τόπου τους.

Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ, τοπογράφος, συγγραφέας.

Σύμφωνα με τον Γεώργιο Τουσίμη, ερευνητή του ιστορικού αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, κατά την τρίτη δεκαετία του 19ου αιώνα υπήρχαν στο Κιλκίς δάσκαλοι που δίδασκαν κατ’ οίκον επί πληρωμή ελληνική γραφή και ανάγνωση. Διασώζονται και τα ονόματα των ελληνοδιδασκάλων της δεκαετίας του 1840 που ήταν οι ελληνιστές Γρηγόριος και Χατζημακάριος.

Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΥΡΟΓΟΝΑΤΟΣ.

Ποια η είναι η αλήθεια και γιατί οι συγκεκριμένες βραχονησίδες χαρακτηρίστηκαν ως «γκρίζες ζώνες»;

Ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου 1996,( πριν από είκοσι πέντε χρόνια), σε δύο βραχονησίδες του Αιγαίου μας, οι οποίες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις χιλιάδες άλλες που βρίσκονται διάσπαρτες σε αυτό και μάλιστα κάποιες από αυτές πολύ πιο κοντά στα παράλια της Τουρκίας, διαδραματίστηκε ένα από τα θλιβερότατα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, το οποίο τραυμάτισε το ηθικό των τότε στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, παραλλήλως δε την εθνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια της Πατρίδος μας.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Άσχετη και εντελώς άστοχη ήταν τις προάλλες η αναφορά του Γεραπετρίτη στο έργο του Λυσία, "Υπέρ Αδυνάτου". Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται στον κοινωνικό αποκλεισμό που υπήρχε στην Αθήνα, κι εκφωνήθηκε το 403-402 π.Χ. ενώπιον της βουλής των Αθηναίων, στις αρμοδιότητες της οποίας υπάγονταν και οι χορηγήσεις επιδομάτων σε ανάπηρους πολίτες. Εν ολίγοις αναφερόταν στον κοινωνικό ρατσισμό, στις θεσμικές ανισότητες του κράτους, καθώς και στην προσπάθεια ενός ανάπηρου πολίτη να υπερασπισθεί το δικαίωμά του, για κρατικό επίδομα.

Του ΝΙΚΟΥ ΣΙΑΝΑ.

Όταν πριν από μερικά χρόνια άρχισαν να κλείνουν ή συγχωνεύονται τα σχολεία μας ήταν αρκετοί εκείνοι που έλεγαν ότι σε λίγα χρόνια στα χωριά μας θα ζουν μόνο υπερήλικες. Δυστυχώς οι προβλέψεις τους επαληθεύτηκαν, το επιβεβαίωσε άλλωστε και η πρόσφατη απογραφή, με τα δυσάρεστα και για τον νομό μας αποτελέσματα. Η απογραφή επιβεβαίωσε το μέγα δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.

(Η γενναιόδωρη ζητιάνα που έσωσε δεκάδες ορφανά φονευθέντων αγωνιστών του 1821, από την πείνα)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαστάκης, Θεολόγος - πρώην Λυκειάρχης.

Ο όρος «ψωροκώσταινα» χρησιμοποιείται στην εποχή μας, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν με απαξιωτική έννοια, με σκοπό να αποδώσει την κακομοιριά και την οικτρή και άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Οι περισσότεροι Νεοέλληνες νομίζουν ότι το «ψωροκώσταινα» είναι μια λέξη πλαστή που φτιάχτηκε για να τονίσει όπως προείπαμε τα χάλια της κρατικής οικονομίας, αλλά δεν είναι έτσι.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Καλό μήνα μ’ ένα χρονολόγιο συμβάντων στο Ν. Κιλκίς το πρώτο δεκαπενθήμερο του μηνός Φεβρουαρίου (πριν το 1950)

1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

1914: Ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Εμμανουήλ Ρέπουλης επισκέπτεται το Κιλκίς και διατάσσει τη λήψη υγειονομικών μέτρων για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων ευλογιάς.